Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi W.K.Sp. z o. o. w K. na decyzję Dyrektora Zarządu Z.w K. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty stałej za usługi wodne oddala skargę.
Dyrektor Zarządu Zlewni w K. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie (dalej Dyrektor) decyzją z dnia [...] 2018 r.
nr [...] określił Wodociągom K. Sp. z o.o. w K., na podstawie decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] 2008 r.
nr [...] za okres 1 stycznia 2018 r. - 31 grudnia 2018 r. opłatę stałą w wysokości 23 269,00 zł za pobór wód podziemnych z ujęcia komunalnego w K. - D. składającego się z trzech studni zasadniczych nr F-il, B-ll i B-I oraz studni awaryjnej F-L.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że informacją roczną z 2 marca
2018 r., nr [...], Dyrektor ustalił spółce na podstawie pozwolenia wodnoprawnego z 12 marca 2008 r. opłatę stałą w wysokości 23 269,00 zł, za okres od 1 stycznia 2018. r. do 31 grudnia 2018 r.
Spółka na podstawie art. 273 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne [(Dz.U. poz. 1566), dalej: ustawa p.w. lub Prawo wodne] złożyła reklamację, w której nie zgodziła się z wysokością opłaty za pobór wód podziemnych z ujęcia komunalnego w K. - D., ustaloną w informacji rocznej.
Dyrektor wyjaśnił, że określenia wysokości opłaty stałej dokonał w oparciu o normę prawną wynikającą z art. 271 ust. 2 Prawa wodnego oraz § 15 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz.U. poz. 2502). Do obliczenia wysokości opłaty stałej należało zatem wziąć pod uwagę maksymalną ilość wód podziemnych, które mogą być pobrane zgodnie z pozwoleniem wodnoprawnym, co pozwoli określić maksymalną presję na środowisko wodne, w formie maksymalnej ilości poboru wody w jednostce czasu. Zdaniem Dyrektora, opłata stała jest odzwierciedleniem gotowości środowiska wodnego do udostępnienia zasobów wody w ramach usług wodnych. Dlatego też jednostki poboru wody występujące w pozwoleniu wodnoprawnym przeliczane są na m3/s, a następnie wybierana jest spośród nich wartość najwyższa jako maksymalna gotowość środowiska na usługę wodną.
Opłata stała za korzystanie z usług wodnych ma bowiem charakter swoistego rodzaju "abonamentu" i nie ma żadnego związku z rzeczywistym poborem wody, wynika bowiem z danych zawartych w pozwoleniu wodnoprawnym.
Wobec powyższego opłatę stałą obliczono jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wynoszącej 500 złotych na dobę za 1 m3/s, czasu wyrażonego w dniach, wynoszącego 365 dni i maksymalnego poboru określonego w pozwoleniu wodnoprawnym w ilości 459,0 m3/h, po przeliczeniu 0.1275 m3/s.
Na powyższą decyzję spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach. Zarzuciła błędną interpretację zastosowanych przepisów prawa materialnego i przyjęcie jako podstawy do wyliczenia opłat wartość wynikającą z "Q max godz." przeliczonego na m3/s, co skutkuje naliczeniem rocznej opłaty stałej dla poboru wody w ilościach przekraczających ilości określone w pozwoleniu wodnoprawnym. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że wykorzystane w decyzji określenia takie jak np.: "maksymalna presja na środowisko wodne", "gotowość środowiska wodnego", czy zapis, że "opłata stała ma charakter "abonamentu" za korzystanie z usług wodnych" nie mają odzwierciedlenia ani w rozdziale 2, tj. objaśnienia określeń ustawowych (art.16 ustawy p.w.), ani też w dalszej treści ustawy. Przyjęta przez organ interpretacja maksymalnej ilości poboru wód pozostaje w sprzeczności z wartościami dopuszczalnego poboru średniodobowego określonego w posiadanym przez skarżącą pozwoleniu wodnoprawnym oraz przepisami prawnymi dot. korzystania z wód regionu wodnego Górnej Wisły.