Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.),, Asesor WSA Mirosław Surma, Protokolant Sekretarz sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 października 2006 r. sprawy ze skargi E. W., J. B. i M. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1. Uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji. 2. Określa, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości. 3. Odrzuca skargę M. B. 4. Ustala wpis w sprawie ze skargi E. W .i J. B. na kwotę 87, 40 zł. (osiemdziesiąt siedem złoty i czterdzieści groszy ). 5. Zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego J. B. kwotę 87, 40 zł. (osiemdziesiąt siedem złoty i czterdzieści groszy ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 18 grudnia 2002r. E. W. zawarła w formie aktu notarialnego umowę darowizny z synami - J. B. i M. B., mocą której darowała każdemu z synów udział we współwłasności do 5/100 części zabudowanej nieruchomości położonej w K. przy ul. S. i P. Wartość każdego z udziałów określono w umowie na 50.000zł. Od takiej też wartości odprowadzony został podatek od darowizn, obliczony na kwotę 2.286,40zł w każdym przypadku.
Tak obliczoną wartość udziałów, a w konsekwencji wysokość podatku, zakwestionował Pierwszy Urząd Skarbowy w K., wzywając podatników do dokonania opisu nieruchomości. Na podstawie informacji przekazanych przez strony ustalono wartość całej nieruchomości na kwotę 1.624.280,00zł, a wartość udziału na kwotę 81.214,00zł. W związku z tym wezwano strony do podwyższenia wartości udziałów. Z uwagi na sugestię stron w przedmiocie przyjęcia wartości nieruchomości ustalonej przez Urząd w 1997r., organ wyznaczył termin szacunku, o którym zawiadomił strony. Zanim doszło do szacunku, do organu wpłynęło w dniu 19 sierpnia 2003r. pismo podatników, z którego treści wynikało, że zgadzają się z ustaloną na kwotę 1.624.280,00zł wartością nieruchomości, nie zgadzają się zaś z ustaloną podstawą opodatkowania. Ich zdaniem wartość nieruchomości, jako wpisanej do rejestru zabytków, powinna zostać obniżona o połowę. W takiej sytuacji organ pierwszej instancji w dniu [...]. wydał decyzje nr: [...]i [...], w których ustalił wysokość podatku od każdej z darowizn na kwotę 2.185,00zł.
Od decyzji nr [...] odwołanie wnieśli E.W. i J.B. W wyniku rozpatrzenia tego odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w dniu [...] wydał decyzję Nr [...], którą utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie organu pierwszej instancji, podnosząc w uzasadnieniu, że wartość rynkowa przedmiotu darowizny ustalona została zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 7 i 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a na zaproponowaną przez organ wartość rynkową strony wyraziły zgodę w piśmie z dnia 19 sierpnia 2003r. Wskazana ustawa przewiduje co prawda zwolnienie od podatku nabycie zabytków nieruchomych, ale tylko w przypadku nabycia w drodze spadku, a ponadto nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków, a nieruchomość przedmiotowa, mimo że jest elementem strefy objętej ścisłą ochroną konserwatorską, nie jest wpisana do wspomnianego rejestru. Wobec faktu, że ustawa o podatku od spadków i darowizn samodzielnie reguluje zwolnienia od tych podatków, nie można także zastosować w sprawie powoływanego przez strony art. 68 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 741 ze zm.) celem obniżenia wartości nieruchomości o 50%.
Od powyższej decyzji organu odwoławczego skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wnieśli E. W. i J.B., podnosząc naruszenie art. 120, 121 § 1 i § 2, art. 122 i art. 123 § 1 w zw. z art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu skargi podnieśli, że wyrażona przez nich zgoda obejmowała wartość przedmiotowej nieruchomości, ale pod warunkiem, że zostanie ona obniżona o 50%, a także, iż niewyznaczenie siedmiodniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego spowodowało przyjęcie przez organ wbrew intencji skarżących ich zgody na ustaloną przez ten organ wartość nieruchomości.