Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Ewa Rojek (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi Gminy K. W. na uchwałę nr I/3/16 Zgromadzenia Związku Międzygminnego "N." w K.W. z dnia 29 stycznia 2016 r. w sprawie zróżnicowania cen wody i ścieków 1. stwierdza nieważność uchwały nr I/3/16 Zgromadzenia Związku Międzygminnego "N." w K. W.z dnia 29 stycznia 2016 r. w sprawie zróżnicowania cen wody i ścieków; 2. zasądzić od Zgromadzenia Związku Międzygminnego "N." w K. W. na rzecz Gminy K. W.kwotę 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1.1 Zgromadzenie Związku Międzygminnego "N" w K.W (dalej: zgromadzenie) w uchwale nr I/3/16 z 29 stycznia 2016 r. w sprawie różnicowania cen wody i ścieków w § 1 ustanowiło, że w związku ze zrealizowanym projektem pod nazwą "zapewnienie prawidłowej gospodarki wodno -ściekowej na terenie Związków Międzygminnych N i N " wprowadza się zróżnicowanie taryfy wody i ścieków na poszczególne gminy będące członkami związku. W § 2 ustanowiono, że wykonanie uchwały powierza się Zarządowi Związku Międzygminnego "N".
Jako podstawę prawną uchwały wskazano art. 18 ust. 1, art. 69 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 ze zm.) oraz art. 3 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 139 ze zm.).
W uzasadnieniu uchwały podniesiono, że tak ustalone taryfy nie zmieniają jednocześnie podejścia do kalkulacji kosztów a tylko zmieniają podział kosztów na poszczególne grupy taryfowe w ramach poszczególnych gmin. Persaldo poniesionych kosztów na aglomeracjach objętych tym projektem nie zmieni się.
1.2 Gmina K. W. (dalej: gmina) pismem z 18 kwietnia 2016 r. wezwała zgromadzenie do usunięcia naruszenia prawa polegającego na tym, że uchwała została podjęta bez należytego umocowania prawnego oraz wprowadza zasadę różnicowania cen za wodę i ścieki w trybie niezgodnym z obowiązującymi przepisami.
Zgromadzenie nie udzieliło odpowiedzi.
2.1 Gmina złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na powyższą uchwałę. Zarzuciła naruszenie:
- art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, poprzez niewłaściwie jego zastosowanie;
- art. 20 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodą i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz przepisów rozporządzenia Ministra Budownictwa z 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 127, poz. 886), a także § 42 Statutu Związku Międzygminnego "Nidzica" poprzez wprowadzenie zasad zróżnicowania taryf wody i ścieków z naruszeniem zasad i rygorów przewidzianych w tych przepisach.
2.2 W uzasadnieniu skargi zarzuciła, że zastosowanie w podstawie uchwały art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym może mieć miejsce w sytuacji, gdy przedmiotem regulacji są działania nie władcze. Takiego charakteru nie ma zaskarżona uchwała, nakazuje bowiem ona zarządowi związku dokonać przy opracowywaniu taryf zróżnicowania wg wskazanego przez zgromadzenie kryterium, zresztą niezgodnego z przepisami prawa. Ponadto, w obowiązującym stanie prawnym, przedmiot uchwały, jakim jest zróżnicowanie taryfy wody i ścieków, regulują konkretne przepisy prawa materialnego tj. ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków i to one winny być podstawą prawną do jego dokonywania.
2.3 Gmina podniosła, że ustawa dopuszcza różnicowanie ceny i stawki opłat ze względu na grupy taryfowe odbiorców wyodrębnionych na podstawie trzech kryteriów: charakterystyki zużycia wody, warunków zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, a także na podstawie sposobu rozliczeń za świadczone usługi. W żadnym z tych kryteriów nie ma mowy o stosowaniu zróżnicowań ze względu na kryterium podmiotowe. Ewentualne zastosowanie różnych cen dla odbiorców w poszczególnych gminach powinno wynikać z przyczyn technicznych i występować w sytuacji gdyby stosowanie jednolitych cen groziło zakazanym przez przepisy subsydiowaniem skrośnym.