Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska,, Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2016 r. ze skargi L. P na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (Kolegium, SKO) decyzją z [...] r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Starosty S. z [...] r. nr [...] odmawiającą L. P. zwrotu całości kwoty 7252,02 zł. z tytułu opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne, uiszczonej przez L. P. 13 stycznia 2014 r., na podstawie rachunku nr 4160 z 17 listopada 2008 r. na kwotę 3679,43 zł. oraz rachunku nr 3047 z 31 lipca 2009 r. na kwotę 3572,59 zł.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że decyzją z [...] r. Starosta S. po rozpatrzenia wniosku o zwrot nadpłaty należności za czynności geodezyjne i kartograficzne, odmówił L. P. zwrotu 7252,02 zł z tytułu opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne, uiszczonej przez L. P.
13 stycznia 2014 r. na podstawie rachunków nr 4160 i nr 3047.
Wniosek o zwrot nadpłaty L. P. uzasadniła faktem wejścia w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt. K 30/12 stwierdzającego niezgodność art. 40 ust. 5 pkt 1 lit b ustawy z 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (j.t.Dz.U.2010.193. 1287 ze zm.) dalej "ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne", z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
W ocenie organu nie jest tak, jak zdaje się wynikać z wywodów skarżącej, że skoro skutki wyroku Trybunału Konstytucyjnego w postaci utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego bądź przepisu uznanego za niezgodny z Konstytucją następują z mocy prawa, z chwilą wejścia w życie wyroku należy automatycznie przyjmować, że obowiązek wygasł lub nigdy nie zaistniał. Przepis uznany przez Trybunał za niezgodny ze wskazanymi normami Konstytucji zawierał upoważnienie do określenia przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej, w drodze rozporządzenia wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Zgodnie z art. 190 ust. 1 Konstytucji, orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Nie budzi wątpliwości, że w punkcie II wyroku Trybunał orzekł, że uznany za niezgodny z Konstytucją przepis traci moc obowiązującą z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw (co nastąpiłoby 12 lipca 2014 r.). W motywach orzeczenia Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że sama zasadność ponoszenia opłat nie budzi wątpliwości. Nie został zakwestionowany przepis art. 40 ust. 3c (w stanie prawnym obowiązującym w dacie orzekania przez Trybunał) ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, zgodnie z którym udostępnianie danych i informacji, map i innych materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego oraz wykonywanie innych czynności jest odpłatne. Trybunał poddał analizie regulacje zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 19 lutego
2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz.U.37.333). Uzasadniając pkt II wyroku Trybunał podał, że rozstrzygnięcie w tym zakresie ma na celu ograniczoną w czasie minimalizację negatywnego systemowo następstw stwierdzenia niekonstytucyjności, poprzez ochronę zasad konstytucyjnych, które w warunkach niniejszej sprawy są przedkładane ponad hierarchiczną zgodność systemu prawnego. W okresie między ogłoszeniem niniejszego wyroku, a utratą mocy obowiązującej przez przepis oznaczony w jego sentencji prawodawca zobowiązany jest dokonać stosownej zmiany prawa, aby zapewnić realizację wskazanych w niniejszym wyroku zasad konstytucyjnych. Istotnym elementem działań prawodawcy powinno być również wprowadzenie stosownych reguł intertemporałnych zmierzających do restytucji konstytucyjności tak daleko jak to możliwe. Bezczynny prawodawczo upływ terminu wynikającego z sentencji niniejszego wyroku będzie oznaczać, że uznany za niekonstytucyjny przepis ex constitutio utraci moc obowiązującą, co z kolei może doprowadzić do wystąpienia konstytucyjnie pośrednich skutków stwierdzenia hierarchicznej niezgodności norm (m.in. art. 190 ust. 4 i art. 77 ust. 1 Konstytucji).