Sygn. akt I SA/Kr 1060/06 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 6 grudnia 2006r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Maria Zawadzka (spr), Sędziowie: WSA Urszula Zięba, Asesor: WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: Bożena Wąsik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2006r., sprawy ze skargi Zarządu Powiatu w Oświęcimiu - Starostwa Powiatowego w Oświęcimiu, na rozstrzygniecie nadzorcze Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie, z dnia 27 kwietnia 2006r. nr KI-4001/182/06, w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały, - uchyla zaskarżoną uchwałę - zasądza od Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie na rzecz strony skarżącej kwoty 240 zł., tytułem zwrotu kosztów postępowania
Uchwałą Nr 31/488/2006 z dnia 28 marca 2006 roku Zarząd Powiatu w Oświęcimiu dokonał zmian w budżecie i układzie wykonawczym budżetu na 2006 roku, w ten sposób, że zmniejszono rezerwę ogólną w dziale 758 - Różne rozliczenia, rozdziale 75818 - Rezerwy ogólne i celowe o kwotę 37.972,00 zł przeznaczając je między innymi na dodatkowe wynagrodzenia roczne w dziale 750 - Administracja Publiczna, rozdziale 75020 - Starostwa Powiatowe w kwocie 34.972,00 zł. Wyszczególniona kwota rezerwy została przeznaczona na wypłatę dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2005 dla Starosty, Wice Starosty, etatowego członka Zarządu Powiatu, Skarbnika Powiatu i Sekretarza Powiatu.
W uchwale z dnia 27 kwietnia 2006 roku nr KI - 4001/182/06 Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej orzekło o stwierdzeniu nieważności uchwały Zarządu Powiatu z dnia 28 marca 2006 roku w sprawie zmian w budżecie i układzie wykonawczym budżetu na 2006 rok, w części obejmujące zmiany w planie wydatków budżetu i układu wykonawczego dokonane treścią załącznika Nr 1 do uchwały, polegające na zaplanowaniu wydatków w kwocie 34.972,00 zł w dziale - Administracja publiczna, rozdziale 75020 - Starostwo powiatowe z przeznaczeniem na dodatkowe wynagrodzenie roczne. W uzasadnieniu uchwały organ nadzoru podniósł, iż przepisy ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080 z pózn. zm.) oraz ustawy z dnia 4 marca 2004 r. o zmianie ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 1202), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. nie przewidywały wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego za okres od 1 lipca 2004 roku do dnia 31 grudnia 2005 roku dla wyżej wskazanych grup pracowników. Organ nadzoru wskazał, iż w wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją art. 1 ust. 3 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej oraz niezgodności art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 4 marca 2004 r. o zmianie ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej oraz niektórych innych ustaw. Rozstrzygnięcie Trybunału wyeliminowało z obrotu prawnego przepisy pozbawiające niektórych pracowników samorządowych prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego. W przekonaniu Regionalnej Izby Obrachunkowej sam fakt uchylenia niekonstytucyjnych przepisów, ograniczających wypłatę wynagrodzenia, nie powoduje konieczności zwrotu części wypłaconego dodatkowego wynagrodzenia za rok 2004 i całości dodatkowego wynagrodzenia rocznego za rok 2005 w stosunku do wymienionych w kwestionowanych przepisach pracowników samorządowych. Podkreślone zostało również to, że przepisy uznane za niekonstytucyjne tracą moc powszechnie obowiązującą z dniem wejścia w życie orzeczenia Trybunału lub w innym, określonym przez Trybunał na podstawie art. 190 ust. 3 konstytucji, terminie. Uchylenie takie ma skutek na przyszłość, a więc dla stanów prawnych powstałych w momencie ogłoszenia wyroku albo w innym terminie ustalonym przez Trybunał. Tym samym brak jest podstaw, aby nie stosować uchylonych przepisów do stanów powstałych przed ogłoszeniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Organ nadzoru stwierdził, iż orzeczenia wydane w sprawach indywidualnych na podstawie uchylonych następnie przepisów mogą podlegać weryfikacji w szczególnych trybach postępowania. Nie dotyczy to jednak sytuacji, gdy indywidualne rozstrzygnięcia w ogóle nie zapadły, ponieważ prawa lub obowiązki powstały z mocy rozwiązań zawartych w konkretnej ustawie, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie. Regionalna Izba Obrachunkowa stwierdziła, że utrata mocy obowiązującej w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego jest czymś z założenia innym niż uchylenie aktu normatywnego w wyniku działań organów prawodawczych. Uchylenie nie jest jednoznaczne z likwidacją skutków prawnych, które w okresie swego obowiązywania wywołał uchylony przepis, a także nie powoduje, że przepis ten nie będzie nadal stosowany na mocy norm międzyczasowych. Uchylenie nie jest więc całkowitym wyeliminowaniem określonego przepisu z porządku prawnego, ale z reguły tworzy szczególną sytuację współistnienia "nowej regulacji" z poprzednio obowiązującą (sygn. akt K 4/99). Nadto prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego powstawało dotychczas, po spełnieniu przez określone podmioty kilku wymienionych w ustawie przesłanek.