Sygn. akt I SA/Kr 1090/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 października 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Paweł Dąbek, Sędzia: WSA Maja Chodacka (spr.), Sędzia: WSA Bogusław Wolas, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2012 r., sprawy ze skargi M.S., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 7 maja 2012 r. Nr [...], w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. - skargę oddala -
Decyzją z dnia 12 stycznia 2012r., [...] Prezydent Miasta K. ustalił skarżącemu M.S. podatek od nieruchomości w kwocie 218 zł. Dla budynków mieszkalnych przyjęto stawkę podatku wynikającą z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a dla komórki lokatorskiej i miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym przyjęto stawkę wynikającą z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ww. ustawy.
W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy wskazał, że skarżący jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w K. o pow. 52.39 m2, garażu o powierzchni 24,59 m2, i komórki o powierzchni 3 m2. Organ dokonał wymiaru podatku na podstawie formularza "Informacja o nieruchomościach osób fizycznych" i danych z ewidencji gruntów i budynków. Podkreślono, że lokale takie jak garaże i piwnice, które są objęte odrębną księgą wieczystą, winny być opodatkowane według stawki przewidzianej dla "budynków pozostałych", tj. określoną w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o podatkach i opłatach lokalnych albowiem nie mają charakteru mieszkalnego.
Od powyższej decyzji skarżący złożył odwołanie, w którym wniósł o opodatkowanie komórki lokatorskiej stawką 0,62 zł za m2. Zdaniem skarżącego komórka lokatorska jest pomieszczeniem pomocniczym niezbędnym dla każdego mieszkania, jest zatem pomieszczeniem gospodarczym, a nie lokalem użytkowym.
Decyzją z dnia 18 maja 2012r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia stwierdzono min., że komórka, jako odrębny przedmiot własności może stanowić przedmiot umowy sprzedaży czy najmu, na skutek czego podmiotem korzystającym z komórki może stać się osoba, która nie ma nic wspólnego z budynkiem mieszkalnym i lokalami o charakterze mieszkaniowym. Wtedy też podatek w stawce przewidzianej dla budynków mieszkalnych i ich części byłby płacony przez użytkownika komórki o funkcjach typowo niemieszkalnych. Dlatego też uznano, że komórka lokatorska, dla której jest założona odrębna księga wieczysta podlega stawce podatku określonej w art. 5 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Na powyższą decyzję skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W skardze skarżący podniósł, że w zaskarżonej decyzji odniesiono się także do kwestii opodatkowania miejsca w garażu, czego skarżący nie kwestionował. Zwrócił uwagę na funkcję jaką pełni komórka, tj. pomieszczenie pomocnicze, gospodarcze, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania gospodarstwa domowego. Zdaniem skarżącego komórki lokatorskie nie mieszczą się w pojęciu "lokale pozostałe" zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Skarżący podniósł, że NSA w uchwale z dnia 27 lutego 2012r., sygn. akt II FPS 4/11 nie zajmował się komórkami lokatorskimi tylko garażami.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie podtrzymując swoją dotychczasową argumentację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Skarga nie jest zasadna.
W świetle przepisów art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta - jeżeli ustawy nie stanowią inaczej - realizowana jest pod względem zgodności z prawem. Zadaniem sądu administracyjnego jest zbadanie prawidłowości zastosowania przez organy administracji przepisów obowiązującego prawa, zarówno prawa materialnego, jak też przepisów postępowania. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego, jeżeli miało ono wpływ na wynik sprawy, lub naruszenia przepisów prawa procesowego, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a także przepisów dających podstawę do wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności zaskarżonych aktów - art. 145 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., dalej: "P.p.s.a.").