Sprawa ze skargi na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie, w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie opłaty miejscowej,
Sentencja

Sygn. akt I SA/Kr 1148/09 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 grudnia 2009 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski (spr.), Sędzia: WSA Urszula Zięba, Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2009 r., sprawy ze skargi Prezydenta Miasta Krakowa, na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie, z dnia 20 lutego 2008 r. Nr KI-112/08, w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie opłaty miejscowej, I. uchyla zaskarżoną uchwałę, II. określa, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana do chwili uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 540,00 zł (pięćset czterdzieści złotych 00/100).

Uzasadnienie strona 1/7

Uchwałą nr LXVI/614/04 z dnia 1 grudnia 2004 r. Rada Miasta Krakowa ustaliła dzienną stawkę opłaty miejscowej pobieraną od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach wypoczynkowych , zdrowotnych , szkoleniowych lub turystycznych w Krakowie . Pobór opłaty miejscowej zarządzono w drodze inkasa. Integralną częścią uchwały był załącznik zawierający wykaz inkasentów opłaty miejscowej .

Następnie uchwałą z dnia 23 stycznia 2008 r. nr XXXIII/431/08 dokonano zmiany uchwały Nr LXVI/614/04 Rady Miasta Krakowa poprzez nadanie nowego brzmienia załącznikowi do uchwały - Wykaz inkasentów opłaty miejscowej.

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Krakowie Uchwałą nr 94/08 postanowiło wszcząć postępowanie o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miasta Krakowa nr XXXIII/431/08 . Następnie uchwałą z dnia 20 lutego 2008 r. nr KI-112/08 Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej stwierdziło nieważność uchwały nr XXXIII/431/08 Rady Miasta Krakowa z dnia 23 stycznia 2008 r. w sprawie zmiany uchwały NR LXVI/614/04 Rady Miasta Krakowa z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie opłaty miejscowej . W bardzo krótkim i enigmatycznym uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, że zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. z 2002r nr 9 póz. 84 z późn. zm), miejscowości w których pobiera się opłatę miejscową winny być określone stosowną uchwałą rady gminy. Uchwała ta winna uwzględniać warunki określone w wydanym na podstawie art. 17 ust. 3 ww. ustawy Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (Dz. U. Nr 249, póz. 1851). Rozporządzenie to weszło w życie z dniem 15 stycznia 2008r.

Jak ustalono Rada Miasta Krakowa nie podjęła uchwały, o której mowa w art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Tym samym brak jest podstawy prawnej do stanowienia przez Radę Miasta Krakowa w sprawach opłaty miejscowej, w tym określania jej inkasentów. Należy zatem wskazać, że uchwała Nr XXXIII/431/08 Rady Miasta Krakowa z dnia 23 stycznia 2008r została podjęta z naruszeniem przepisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, póz. 483) zgodnie z którym: "Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa".

Zwrócono ponadto uwagę , iż przepisy uchwały Nr LXVI/614/04 Rady Miasta Krakowa z dnia l grudnia 2004r. w sprawie opłaty miejscowej zostały uchwalone w innym stanie prawnym niż obecnie obowiązujący wobec powyższego nie mogą być stosowane.

Na to rozstrzygnięcie została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, w której Prezydent Miasta Krakowa zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie:

1. art. 19 pkt. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.06.121.844 z późn. zm.);

2. art. 17 ust 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 200 póz. 1687 z późn. zm.)

Strona 1/7