Na wstępie podnieść należy, iż zgodnie z konstytucyjną zasadą praworządności organ administracji publicznej działa na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej). Działanie na podstawie przepisów prawa to działanie w oparciu o przepisy prawa powszechnie obowiązującego (art. 87 Konstytucji ), które obowiązują w dniu wydania rozstrzygnięcia przez organ . Podkreślić należy, że w przypadku zmiany przepisów prawa materialnego, organ orzekający jest obowiązany do uwzględnienia nowego stanu prawnego, chyba że przepisy przejściowe stanowią inaczej. Tylko bowiem normy międzyczasowe mogą wprowadzić odstępstwo od zasady stosowania przepisów aktualnie obowiązujących. Wyjaśnić trzeba też, iż przepisy intertemporalne, to takie przepisy, które wskazują, czy i w jakim zakresie do danego stanu faktycznego stosować przepisy ustawy zmienianej, czy też przepisy ustawy nowej. Ustawodawca może odroczyć obowiązywanie nowych regulacji prawnych poprzez ustanowienie odpowiedniego vacatio legis, albo wprowadzenie przepisu przejściowego, który przesunie w czasie skutki wejścia w życie danej normy prawnej. Przepisy międzyczasowe mogą utrzymać w mocy poprzednie regulacje po wejściu w życie noweli, zwłaszcza gdy idzie o ocenę prawną faktów, które miały miejsce przed wejściem w życie nowelizacji. Podkreślenia wymaga również fakt , iż kształt reguł prawa międzyczasowego zależy od ustawodawcy , który może przepisy dowolnie formować w ramach istniejącego porządku prawnego . Jeżeli więc, prawodawca widzi potrzebę, w niektórych sprawach dotyczących zdarzeń wcześniejszych, niezakończonych, bądź trwających, po wejściu w życie nowych przepisów, stosowania do nich (aby nie naruszyć zasady nieretroaktywności) przepisów dotychczasowych lub odmienne, niż wprowadza to nowa ustawa, czyni to w drodze przepisów przejściowych, dostosowujących lub wprowadzających.
Zaznaczyć ponadto należy , iż są to normy równorzędne z innymi przepisami ustawy, dlatego dokonując interpretacji przepisu przejściowego , nie należy tego dokonywać w drodze wykładni rozszerzającej, gdyż to mogłoby spowodować, bądź ograniczyć w znacznym stopniu, wejście w życie przepisów nowego prawa co też nie jest pożądane z punktu widzenia prawodawcy.
Jeżeli zatem przepis przejściowy odsyła nas do stosowania regulacji "starych" ( przed zmianą ), to nie można tych unormowań pominąć , odwołując się do wykładni celowościowej zasad powstałych na gruncie nowego zmienionego prawa . Działanie takie narusza bowiem przywołaną wyżej, konstytucyjną zasadę praworządności .
Na gruncie niniejszej sprawy taką normę intertemporalną zawiera art. 47 ust 2 ustawy nowelizującej, którego interpretacja pozwoli na dokonanie prawidłowego rozstrzygnięcia zaistniałego sporu.
Kompetencje, które zostały przekazane ustawą nowelizującą w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej , dotyczą ustalania miejscowości, w których pobiera się opłatę miejscową. Przed zmianą ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ustalenie miejscowości, odpowiadających kryteriom określonym w art. 17 ust. l u.p.o.l., w których pobiera się opłatę miejscową, należało do kompetencji właściwego wojewody. Ustawa nowelizująca przekazała kompetencje do ustalania miejscowości, w których pobiera się opłatę miejscową, radzie gminy.