Sprawa ze skargi na postanowienie SKO, w przedmiocie zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne,
Sentencja

|Sygn. akt I SA/Kr 1580/13 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 15 listopada 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz, Sędziowie: WSA Stanisław Grzeszek (spr.), WSA Urszula Zięba, Protokolant: st.sek.sąd. Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2013 r., sprawy ze skargi R.L., na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 18 lutego 2013 r. Nr [...], w przedmiocie zarzutów na prowadzone postępowanie egzekucyjne, - skargę oddala -

Uzasadnienie strona 1/5

Pismem z dnia 25 czerwca 2012r. R.L. wniósł zarzuty na prowadzone przeciwko niemu na podstawie tytułów wykonawczych o numerach [...] i [...] z dnia 15 maja 2012r. postępowanie egzekucyjne. Zobowiązany poinformował, że nigdy nie był "podmiotem zdarzeń, które mają stanowić podstawę wygenerowania kwoty należności głównej w wysokości 300 zł" oraz że nie pozostawiał samochodu w miejscu i czasie, którego dotyczą nałożone opłaty dodatkowe, bowiem w latach 2007-2009 w ogóle nie parkował pojazdu w centrum K.

Postanowieniem z dnia 27 lipca 2012r. organ egzekucyjny - Prezydent Miasta K. uznał zgłoszone zarzuty za nieuzasadnione.

Powyższe postanowienie zostało uchylone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, ponieważ Prezydent Miasta K. nie rozpatrzył podniesionego przez R.L. zarzutu błędu co do osoby zobowiązanego.

W efekcie powtórnego rozpoznania sprawy Prezydent Miasta K. postanowieniem z dnia 27 grudnia 2012r. nr [...] działając na zasadzie art. 33 pkt 1 i 4, art 34 oraz art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 1015 ze zm.) w związku z art. 124 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) uznał wniesione zarzuty za nieuzasadnione.

Organ egzekucyjny wyjaśnił, że zobowiązanie do ponoszenia opłat za pozostawienie pojazdu w strefie płatnego parkowania wynika z przepisów prawa, a w razie nieuregulowania opłaty za parkowanie, obowiązek uiszczenia opłaty dodatkowej obciąża co do zasady właściciela. Organ stanął na stanowisku, że R. L. nie przedstawił żadnego wiarygodnego dowodu na potwierdzenie okoliczności korzystania z pojazdu przez jego ojca. W konsekwencji, w ocenie organu egzekucyjnego, w niniejszej sprawie tytuły wykonawcze zostały wystawione właściwie.

W zażaleniu na to postanowienie, podtrzymując uprzednio złożone zarzuty R. L. zaakcentował, że użytkownikiem samochodu był jego ojciec, gdy tymczasem organ nie przeprowadził w tym kierunku żadnego postępowania. W konkluzji żalący się wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości jako "całkowicie bezprawnego".

Postanowieniem z dnia 18 lutego 2013r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

Organ drugiej instancji wyjaśnił, że kierowanie egzekucji do właściciela samochodu opiera się zwykle na dwóch powiązanych elementach, tj. na domniemaniu faktycznym wynikającym z doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, że to przede wszystkim właściciel samochodu z niego korzysta, a ponadto na założeniu, iż jeśli właściciel środka transportu w danym dniu go nie użytkował, to wie, kto to robił.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze zgodziło się z poglądem Prezydenta Miasta K., że to na właścicielu samochodu spoczywa ciężar udowodnienia faktu, z którego wywodzi on korzystne dla siebie skutki, a dowód taki musi polegać na wiarygodnym spersonalizowaniu użytkownika pojazdu. Wskazanie użytkownika należy natomiast rozumieć jako udokumentowanie okoliczności korzystania z samochodu przez inną niż właściciel osobę, na podstawie zawartej między stronami umowy użyczenia, pisemnego oświadczenia rzeczywistego użytkownika albo innego dokumentu potwierdzającego taki fakt. Wprawdzie R.L. wymienił osobę użytkującą pojazd w datach, w których zostały wymierzone opłaty dodatkowe, jednak nie spełnia to wymogu wiarygodnego określenia osoby faktycznie korzystającej z pojazdu, bowiem prawidłowość prowadzonego postępowania egzekucyjnego ocenić można analizując tylko zgromadzone w sprawie dokumenty, zaś wierzyciel (podobnie organ egzekucyjny) nie jest zobligowany do przeprowadzania postępowania w przedmiocie ustalenia osoby faktycznie używającej pojazdu.

Strona 1/5