Sygn. akt I SA/Kr 1638/06 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 grudnia 2007r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna, Sędziowie: NSA Józef Gach (spr), Asesor: WSA Maja Chodacka, Protokolant: Bożena Wąsik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2007r., sprawy ze skargi I. i M. D., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia [...] nr [...], w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej dotyczącej nadpłaty w opłacie skarbowej, I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących koszty postępowania w kwocie 1.508,00 zł ( jeden tysiąc pięćset osiem 00/100 złotych).
Zaskarżoną decyzją - po rozpatrzeniu odwołania z dnia 5 lipca 2006 r. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Nr [...] z dnia [...] zmieniającej ostateczną decyzję Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...] i w rezultacie stwierdzającą małżonkom I. i M. D. nadpłatę w opłacie skarbowej od sprzedaży używanego towaru w postaci lokalu stanowiącego odrębną własność w kwocie 7 328, 50 gr. - uchylono decyzję organu podatkowego l instancji i umorzono postępowanie w sprawie.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że decyzja z dnia [...] została doręczona podatnikom w dniu 25 stycznia 2001 r. Natomiast ich wniosek o zmianę tej decyzji został złożony dopiero w dniu 14 maja 2002 r. a więc po upływie terminu rocznego z art. 256 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1987 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137 póz. 926 ze zmianami), zwanej dalej "Op.", w zw. z art. 21 ustawy z dnia 12 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169 póz. 1387. Przepisy te stanowią odpowiednio: "organ podatkowy odmawia wszczęcia postępowania w sprawie uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej, jeżeli żądanie to zostało wniesione po upływie 5 lat od jej doręczenia" oraz "do odpowiedzialności osób trzecich z tytułu zaległości podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem 1 stycznia 2003 r. - uwaga Sądu) stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy". Natomiast organ l instancji zastosował art. 256 § 1 Op. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. i doszedł do nieprawidłowego wniosku, iż termin do złożenia wniosku o zmianę lub uchylenie ostatecznej decyzji wynosi 5 lat od dnia jej doręczenia.
W skardze na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] wniesiono o jej uchylenie jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa, a w szczególności art. 253 § 1 Op. Jednocześnie zarzucono tej decyzji niezgodność jej treści z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczas zajmowane stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie od art. 134 ppsa. Sąd nie jest związany granicami skargi. Wychodząc poza te granice zwrócić należy uwagę na to, że w piśmie z dnia 5 lipca 2006 r., nazwanego "odwołaniem" skarżący zgadzając się ze stwierdzeniem nadpłaty w opłacie skarbowej od sprzedaży używanego towaru w kwocie 7 328, 50 gr. , zażądali tylko uzupełnienia decyzji organu l instancji o rozstrzygnięcie co do oprocentowania tej nadpłaty. Op. zaś w art. 213 odróżnia żądanie uzupełnienia decyzji organu l instancji od odwołania tej decyzji. Przepis ten stanowi, że "Strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia lub co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub co do skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach" (§ 1), "Organ podatkowy może z urzędu, w każdym czasie, uzupełnić albo sprostować decyzję w zakresie, o którym mowa w § 1" (§ 2), "Uzupełnienie lub sprostowanie decyzji następuje w drodze decyzji" (§ 3) oraz "W przypadku wydania decyzji o uzupełnieniu lub sprostowaniu decyzji termin do wniesienia odwołania lub skargi biegnie od dnia doręczenia tej decyzji" (§ 4), "Odmowa uzupełnienia lub sprostowania decyzji następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Przepis § 4 stosuje się odpowiednio" (§ 5).
Zatem skarżący pismo z dnia 5 lipca 2006 r. błędnie nazwali odwołaniem. Jeżeli nawet organ II instancji miał co do tego wątpliwości to powinien zwrócić się do skarżących ze stosownym pytaniem po uprzednim udzieleniu im w trybie art. 121 § 2 Op. niezbędnych informacji i wyjaśnień dot. treści art. 213 Op. Skoro organ II instancji nie zwrócił się do skarżących z takim pytaniem i jednostronnie potraktował ich pismo jako odwołanie, to naruszył podstawowe zasady postępowania podatkowego, w tym art. 121 § 1 Op. formujący zasadę prowadzenia tego postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, co zdaniem Sądu mogło mieć wpływ na wynik postępowania podatkowego. Tym samym zbędnym jest ustosunkowanie się przez Sąd do zarzutów skargi. Zaskarżona decyzja podlega bowiem już uchyleniu z powodu naruszenia powyższych zasad.
Z tego względu Sąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa. orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania Sąd postanowił zgodnie z art. 200 tej ustawy w zw, z § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, póz. 1649 ze zm.).