|Sygn. akt I SA/Kr 1820/15 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 15 stycznia 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Grażyna Firek (spr.), Sędziowie: WSA Maja Chodacka, WSA Paweł Dąbek, Protokolant: st.sekr.sąd. Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2016 r., sprawy ze skargi Z.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego - skargę oddala -
Starosta B. decyzją z z dnia 31 sierpnia 2015 r. znak: [...] odmówił Z.D. udzielenie ulgi - umorzenia - w spłacie należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym z tytułu kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi w kwocie 2784,60 zł zgodnie z decyzją znak: [...] z dnia 30 września 2014 r.
W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia 30 września 2014 r. na podstawie art. 40 ust. 12 pkt 1 i art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych wymierzono karę za zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej nr [...] dz. nr [...] bez zezwolenia zarządcy drogi, poprzez umieszczenie w poboczu drogi powiatowej na odcinku przyległym do działki [...] ziemi i gruzu pochodzących z prac remontowych wykonywanych w budynku zlokalizowanym na działce nr [...]. Okres zajęcia pobocza wynosił 78 dni. Z.D. wystąpił o anulowanie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi, ponieważ zdaniem strony ziemia ułożona za podmurówką ogrodzenia nie miała nic wspólnego z zajęciem pasa drogowego. Z.D.na wezwanie organu oświadczył, że nie prowadzi działalności gospodarczej.
Dalej organ wskazał, że łącznie w drodze egzekucji administracyjnej uzyskano kwotę 2500,14 zł. W ocenie Starosty wnioskodawca nie wykazał w żaden sposób aby w przedmiotowej sprawie zaistniała przesłanka do umorzenia należności. Nie udowodnił bowiem istnienia uzasadnionych względów społecznych lub gospodarczych ani także ważnego interesu dłużnika, co pozwoliłoby organowi administracji na rozważenie zastosowania instytucji umorzenia należności. Należy mieć na względzie, iż zobowiązanie zostało w większości spłacone, co wskazuje, iż dłużnik ma możliwości finansowe pozwalające na jego spłatę w całości. Umorzenia w całości albo w części należności lub odroczenia lub rozłożenia jej na raty stanowi instytucje wyjątkową, zaś zasadą winno być regulowanie należności publiczno-prawnych.
Od powyższego rozstrzygnięcia odwołanie w terminie wniósł Z.D.kwestionując możliwość zapłaty kary pieniężnej. Wskazał też na brak podstaw do jej naliczania oraz podniósł, że jest osobą pozostającą w stałym leczeniu i na lekarstwa wydaje miesięcznie kilkaset złotych.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 8 października 2015r., znak [...], wydaną na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., art. 64 ust. 1 w związku z art. 60 pkt 7, art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013r., poz. 885) oraz art. 2 i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) i § 1 pkt 6 lit c rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. z 2003 r. Nr 198, poz. 1925 ) uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.
Kolegium wytknęło organowi pierwszej instancji brak postępowania dowodowego. Zaznaczyło, że obowiązek wyjaśnienia sprawy spoczywa w postępowaniu administracyjnym nie na stronie, ale na organie, zatem to organ powinien przeprowadzić postępowanie i ustalić sytuację majątkową wnioskodawcy oraz zbadać, czy pomimo wyegzekwowania większości kary względy społeczne nie pozwalają na umorzenie należności w całości lub w części. Kolegium wyraziło również pogląd, że pomimo wyegzekwowania należności wniosek o jej umorzenie nie jest bezprzedmiotowy.