Organ ustalający ceny urzędowe za świadczone usługi przewozowe nie jest uprawniony do interpretacji przepisu rangi ustawowej, przyznającego studentom prawo do korzystania z 50 procent ulgi w opłatach.
Powtarzanie regulacji ustawowych w aktach podustawowych jest niezgodne z zasadami legislacji i nie tylko bezcelowo rozbudowuje te akty, ale stanowi także pokusę modyfikowania normy ustawowej bez stosownego upoważnienia ustawowego.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wojewody M. na uchwałę Rady Miasta K. z 5.12.2001 r. w sprawie ustalenia cen urzędowych za świadczone usługi przewozowe środkami komunikacji miejskiej w K. i na podstawie art. 24 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części w jakiej wyłącza ona studentów szkół wyższych od ukończenia 26 roku życia, w tym słuchaczy studiów podyplomowych oraz studiów doktoranckich, do korzystania z przejazdów ulgowych na wszystkich liniach dziennych.
Uchwałą nr XCIV/884/01 z 5.12.2001 r. Rada Miasta K. ustaliła ceny urzędowe za świadczone usługi przewozowe środkami M.P.K. w K. W par. 3 tej uchwały Rada Miasta K. ustaliła uprawnienia do korzystania z przejazdów ulgowych na wszystkich liniach dziennych. Jako uprawnionych do przejazdów ulgowych wskazano m.in. studentów szkół wyższych /par. 3 ust. 1 pkt 3/. Rada Miasta wprowadziła ograniczenie polegające na tym, że prawo do przedmiotowej ulgi, zgodnie z zapisem uchwały, przysługiwało studentom szkół wyższych tylko do ukończenia 26 roku życia oraz ulga ta nie dotyczyła słuchaczy studiów podyplomowych oraz studiów doktoranckich. Z zapisów tego punktu uchwały wynikało również, że studentom szkół wyższych przysługuje 50 procent ulga tylko za przejazdy w komunikacji dziennej.
Zdaniem strony skarżącej Gmina K. będąca jednostką samorządu terytorialnego winna działać na podstawie i w granicach obowiązującego prawa. Tak więc podejmując przedmiotową uchwałę Rada Miasta K. naruszyła zasadę wyrażoną w art. 7 Konstytucji. Na gruncie obowiązujących przepisów brak jest bowiem podstaw prawnych do wprowadzenia przez Radę Miasta K. takiego ograniczenia ulg przysługujących studentom w zakresie opłat za przejazdy środkami komunikacji miejskiej, a wynikających z art. 153 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm., dalej jako: ustawa o szkolnictwie wyższym/. Swoim działaniem Rada Miasta K. naruszyła również podstawową zasadę konstytucyjną wyrażoną w art. 2 Konstytucji - zasadę demokratycznego państwa prawa.
Rada Miasta K. podtrzymała swoje stanowisko i wniosła o oddalenie skargi. Jej zdaniem, o dopuszczalności prawnej przyjęcia przez Radę w uchwale rozwiązań zakwestionowanych przez skarżącego przesądzić powinny przyczyny związane z odmiennym od przyjętego przez Wojewodę M. sposobem wykładni art. 153 ustawy o szkolnictwie wyższym. Równocześnie zaznaczono, że przejazdy nocne nie służą celom związanym z nauką i jej zdobywaniem przez studentów. Dlatego też oferta komunikacji nocnej dla studentów dostępna być winna na tych samych warunkach jak dla wszystkich mieszkańców miasta. Poza tym organizowanie komunikacji autobusowej w porze nocnej jest deficytowe, a wpływy z biletów, pomimo obowiązującej dwukrotnie wyższej ceny za jeden przejazd, nie pokrywają kosztów jej funkcjonowania.
Naczelny Sąd Administracyjny, biorąc pod uwagę zarzuty strony skarżącej i stanowisko Gminy Miasta K., w uzasadnieniu wyroku zwrócił uwagę, że Gmina K. powinna działać na podstawie i w granicach obowiązującego prawa. Prawo to - w interesującej nas kwestii - reguluje sporną materię w art. 153 ustawy o szkolnictwie wyższym. W myśl powołanego przepisu "studentom przysługuje prawo do korzystania z 50 procent ulgi w opłatach za przejazdy koleją oraz przejazdy środkami komunikacji miejskiej".