Kwestie korzystania z cudzej własności bez tytułu prawnego, tj. bez zgody wynajmującego regulują przepisy art. 224 - 225 Kodeksu cywilnego, które przedstawiono w interpretacji.
Zdaniem organu interpretacyjnego o tym czy, bezumowne korzystanie z nieruchomości gruntowej w tym wypadku podlegało będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług decydować będą okoliczności przywołane w określonym stanie faktycznym.
Przypadek wskazany przez Wnioskodawcę wskazuje, iż po zakończeniu umowy najemca nadal korzysta z wynajmowanej nieruchomości. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika domniemanie, że Wnioskodawca wyrażał zgodę na dalsze korzystanie z przedmiotowej nieruchomości przez firmę korzystającą z nieruchomości czego przejawem jest otwarcie konta depozytowego, na które wpłacane są środki, które są adekwatne do czynszu wcześniej ponoszonego. Przesłanką istotną w przedmiotowym stanie jest również zamiar zawarcia ugody, której konsekwencją będzie obciążanie użytkownika odszkodowaniem za bezumowne korzystanie z przedmiotowej nieruchomości. Taka sytuacja wskazuje, że mamy do czynienia z kontynuacją dotychczasowego stosunku zobowiązaniowego. Taki przypadek precyzuje art. 674 Kodeksu cywilnego, z którego treści wynika, że jeżeli po upływie terminu oznaczonego w umowie albo w wypowiedzeniu najemca używa nadal rzeczy za zgodą wynajmującego, poczytuje się w razie wątpliwości, że najem został przedłużony na czas nie oznaczony. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, jako właściciel nieruchomości wynajmuje ją firmie opisanej we wniosku. Za okres po zakończeniu umowy, wynajmujący wpłaca określone kwoty dotychczasowego czynszu na konto wynajmującego na specjalnie utworzone na ten cel konto depozytowe. Kwota , którą Wnioskodawca obciąża wynajmującego w przedmiotowej sytuacji nie stanowi, w ocenie organu interpretującego odszkodowania za bezumowne korzystanie z cudzej rzeczy, lecz stanowi kwotę należną za korzystanie z nieruchomości w okresie nieobjętym umową za zgodą Wnioskodawcy. W związku z powyższym otrzymana kwota podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zdaniem organu inna sytuacja zachodzi gdy po zakończeniu stosunku zobowiązaniowego najemca nie chce opuścić gruntu, a wynajmujący dążąc do tego wytoczy przeciwko niemu powództwo o wydanie rzeczy, zasadne jest wówczas przyjęcie, że pomiędzy wynajmującym i korzystającym bezumownie z nieruchomości nie istnieje żaden jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełnione są świadczenia wzajemne. Świadczenie podatnika, nie jest oparte na tytule prawnym, wskazującym obowiązek świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia - nie podlega w takiej sytuacji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby skarbowej stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji
Pismem z dnia 8 lutego 2010 r. została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, w której strona skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie art. 8 ust 1 i art. 5 ust 1 w zw. Z art. 41 ust ustawy z dnia 1 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. Nr 54, poz. 535 z póź. Zm )