Sprawa ze skargi Stanisława B. na rozporządzenie Wojewody K.. w przedmiocie wprowadzenia opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych
Tezy

Sąd nie może badać aktu prawa miejscowego z punktu widzenia jego słuszności lub celowości.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stanisława B. na rozporządzenie Wojewody K.. z dnia 6 marca 1996 r. (...) w przedmiocie wprowadzenia opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych - oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
602 ceny
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Opłaty administracyjne
Drogi publiczne
Prawo miejscowe
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Krakowie
Uzasadnienie

Rozporządzeniem Wojewody (...) w sprawie wprowadzenia opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych ustalono cennik tych opłat za jeden przejazd. Jako podstawę prawną wskazano art. 13 pkt 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 2 noweli z dnia 28 kwietnia 1993 r. /Dz.U. nr 47 poz. 212/ oraz par. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzenia opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych /Dz.U. nr 100 poz. 493/.

Rozporządzenie (...) 6.03.1996 r. - po bezskutecznym wezwaniu pismem z 10.03.1997 r. wojewody do usunięcia naruszenia prawa - Stanisław B. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W skardze zarzucił on, że opłaty za przeprawy rowerów są zbyt wygórowane w stosunku do opłat za przeprawy samochodów osobowych lub mikrobusów z przyczepą lub bez.

Ponadto zdaniem skarżącego wynikająca z par. 2 pkt 1 rozporządzenia (...) z dnia 6.03.1996 r. zasada, iż obowiązek ponoszenia opłat nie obejmuje kierowców przewożonych pojazdów ma niesłusznie zastosowanie tylko do kierujących samochodami, a nie rowerami.

W odpowiedzi na skargę wojewoda wniósł o jej oddalenie i wyjaśnił, że w pojęciu "pojazdy" z par. 2 pkt 3 zaskarżonego rozporządzenia mieszczą się także rowery.

Oznacza to, że opłaty za przeprawy promowe nie uiszcza się za kierującego rowerem.

Gdy chodzi o relacje miedzy stawkami opłat za przepisy promowe na drogach publicznych, to art. 13 ust. 4 ustawy o drogach publicznych zobowiązuje Radę Ministrów do określania między innymi szczegółowych zasad wprowadzania tych opłat oraz organu administracji państwowej właściwego do ustalania urzędowych stawek tych opłat.

Z kolei z par. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. wynika, że opłaty za przeprawy promowe na drogach publicznych wprowadza wojewoda, przy czym ustalając stawki tych opłat powinien za ich podstawę przyjąć cenę litra etyliny jako 1,00 oraz stosować w zależności od rodzaju przewozu /osób, ładunku, typu pojazdu/ określone w tych przepisach współczynniki przeliczeniowe.

W zaskarżonym rozporządzeniu współczynniki przeliczeniowe zostały zachowane.

Oznacza to, że akt prawny niższego rzędu nie jest niezgodny z aktami prawnymi wyższego rzędu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd orzeka w sprawach skarg na akty terenowych organów administracji rządowej stanowiących przepisy prawa miejscowego.

Według art. 21 tej ustawy Sąd sprawuje w zakresie swej właściwości kontrolę pod względem zgodności z prawem, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o Naczelnym Sądzie Administracyjnym ani inne ustawy nie przewiduje kontroli aktów terenowych organów administracji rządowej stanowiących przepisy prawa miejscowego według innych kryteriów.

Oznacza to, że Sąd nie może badać aktu prawa miejscowego z punktu widzenia jego słuszności lub celowości.

Stanisław B. wnosi zaś o zbadanie rozporządzenia (...) z dnia 6 marca 1996 r. według innych kryteriów niż kryterium legalności. W skardze bowiem zarzuca, że relacja między stawkami opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych lub bez wymaganie w obu aktach wykonawczych jak 1 i 2 jest zbyt mała. Stąd też zarzut ten nie jest zasadny.

Z porównania treści par. 2 pkt 1 i 3 zaskarżonego rozporządzenia wynika też, że w opłatę za przeprawę promową na drogach publicznych roweru jest włączona opłata za taką przeprawę kierowcy tego pojazdu.

I w tym zakresie nie zostało naruszone rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych, które w par. 3 pkt 1 zawiera identyczną regulację.

W tym stanie rzeczy skarga nie jest zasadna.

Z tych względów Sąd na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym skargę oddalił.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
602 ceny
Inne orzeczenia z hasłem:
Ruch drogowy
Opłaty administracyjne
Drogi publiczne
Prawo miejscowe
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Krakowie