Sygn. akt I SA/Kr 43/08 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 2 lipca 2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna, Sędzia: WSA Anna Znamiec (spr.), Asesor: WSA Agnieszka Jakimowicz, Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2008 r., sprawy ze skargi "J." Sp. z o.o. z/s w W., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2006 r., I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 500,00 zł (pięćset złotych 00/100).
W dniu [...].03.2007 r. J. C. Spółka z o. o. w A. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o rozłożenie na raty po 5000,00 zł miesięcznie zaległości w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2006 r. w kwocie 29189,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę. Podatnik powołał się na sezonowość prowadzonej działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych. Spółka podała, że z uwagi na przeszkody hydrotechniczne nieprzewidziane w projekcie zamówienie z N. zostało przesunięte na II kwartał 2007 r., w konsekwencji czego wyprodukowane przez Spółkę gabiony nie zostały sprzedane. Ponadto z uwagi na złą jakość dostarczonego przez firmę M, Spółka została zmuszona w ramach odszkodowania dla swojego odbiorcy obniżyć wystawiona fakturę o 53000,00 zł w IV kwartale 2006 r. Zbieg tych okoliczności spowodował, że Spółka znalazła się w przejściowych kłopotach finansowych. Środki z sukcesywnie realizowanych zamówień pozwoliłyby Spółce regulować zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w zaproponowanych ratach.
W dniu [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję Nr [...], w której odmówił podatnikowi rozłożenia na raty zaległości w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2006 r. w kwocie 29189,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę. Organ podatkowy powołał się na przepis art. 67a par. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) i stwierdził, że decyzje w przedmiocie rozłożenia na raty zapłaty podatku czy zaległości podatkowej są podejmowane w zakresie swobodnego uznania administracyjnego, uwzględniając interes podatnika i budżetu państwa. Organ podatkowy przyjął, że w sprawie nie zachodzą przesłanki określone w cyt. art. 67a par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej uzasadniające podatnikowi rozłożenie na raty zaległości podatkowej. Podatnika obciążają bardzo znaczące zobowiązania wobec ZUS oraz wobec Urzędu Miasta w A. w łącznej kwocie 495899,74 zł i koszty egzekucyjne w kwocie 36732,27 zł.
Podatnik wniósł odwołanie od powyższej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego. Odwołujący się podaje, że organ podatkowy nie uwzględnił interesu podatnika oraz nie wziął pod uwagę czynnika losowego, który powołał podatnik we wniosku o rozłożenie zaległości podatkowej na raty. Spółka nie posiada środków na jednorazową spłatę zaległości podatkowej natomiast uwzględnienie wniosku i rozłożenie zaległości podatkowej na raty umożliwiłoby Spółce spłatę zaległości podatkowej ze środków pieniężnych, które zamierza pozyskać z nowych kontraktów.
Decyzją z [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że w sprawie brak jest przesłanek uzasadniających rozłożenie na raty zaległości w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2006 r. Powoływane przez podatnika we wniosku okoliczności nie stanowią żadnych nadzwyczajnych okoliczności. Spółka powinna podejmować działania w celu przywrócenia równowagi ekonomicznej. Ogólna sytuacja finansowa podatnika jest trudna o czym świadczą zaległości wobec ZUS i Urzędu Miasta w A. Rozłożenie na raty zaległości podatkowej byłoby w tej sytuacji bezzasadne i bezcelowe, bowiem działanie takie w ocenie organu podatkowego skutkowałoby kredytowaniem działalności gospodarczej nieefektywnego podmiotu gospodarczego, byłoby ponadto sprzeczne z interesem publicznym i naruszałoby zasadę równości i powszechności opodatkowania. Sytuacja finansowa podatnika nie daje żadnej gwarancji spłaty zaległości podatkowej w ratach, co stanowiłoby ulgę iluzoryczną, pozostając bez żadnego wpływu na poprawę jego sytuacji finansowej.