|Sygn. akt I SA/Kr 435/13 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 czerwca 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Nina Półtorak (spr.), Sędziowie: WSA Ewa Michna, WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2013 r., sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa G. w K. Sp. z o.o., na czynność Starosty S., z dnia 12 listopada 2012 r. Nr 3534/WG/2012, w przedmiocie opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne, I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, II. orzeka, że czynność ta nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Starosty S. na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych).
Okręgowe Przedsiębiorstwo K. w K. Spółka z o.o. zawarła w dniu 28 września 2011 roku z Powiatem S. (zamawiającym) umowę Nr [...] (zwaną dalej "Umową"), na podstawie której zrealizowała na rzecz zamawiającego Powiatu S. prace związane z wykonaniem kompleksowej modernizacji ewidencji gruntów i budynków dla obrębów: B., B., D. i P. Z treści § 4 pkt 1 Umowy wynikało, że Powiat S. był zobowiązany do udostępnienia Spółce dokumentacji niezbędnej do realizacji Umowy. Spółka, jako podmiot formalnie realizujący prace związane z modernizacją ewidencji gruntów i budynków, dokonała zgłoszenia w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w S. (dalej PODGiK) zgłoszenia prac geodezyjnych na modernizację ewidencji gruntów i budynków w zakresie objętym przedmiotem Umowy. Następnie Spółka otrzymała od Powiatu S. mapy analogowe i operaty geodezyjne w formie skanów oraz inne dokumenty i materiały niezbędne do wykonania Umowy. Spółka wykonała kompleksową modernizację ewidencji gruntów i budynków dla obrębów B., B., J. i P. tj. przedmiot Umowy, co zostało potwierdzone protokołem odbioru robót geodezyjnych z dnia 19 września 2012 roku, potwierdzającym przyjęcie prac.
W dniu 12 listopada 2012 r. Starosta S. wystawił Spółce na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielenie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz. U. Nr 37, poz. 333), rachunek nr [...] na kwotę 203.550,90 złotych za czynności geodezyjne i kartograficzne.
Pismem z dnia 29 listopada 2012 roku, Spółka wezwała Starostę S. do usunięcia naruszenia prawa polegającego na bezpodstawnym nałożeniu i żądaniu uiszczenia opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne (modernizację ewidencji gruntów i budynków), wyrażonego w wystawionym rachunku nr [...].
W uzasadnieniu wskazała, że zgodnie z Umową Spółka miała otrzymać nieodpłatnie dokumenty, a obowiązek ich pozyskania ciążył na zamawiającym. Tym samym brak jest podstaw do obciążania Spółki jakimikolwiek opłatami w związku z otrzymaniem od zamawiającego dokumentów geodezyjnych, a wystawiony rachunek jest bezzasadny.
Nawet gdyby przyjąć, że to na Spółce leżał obowiązek pozyskania dokumentów, to i tak w związku z faktem, że Spółka realizując przedmiotowe prace wykonywała zadania publiczne tj. realizowała nałożony na Starostę ustawą Prawo geodezyjne i kartograficzne obowiązek modernizacji gruntów i budynków, to udostępnienie Spółce materiałów winno odbywać się w sposób nieodpłatny, co wynika wprost z treści art. 15 ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, jak również z treści art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej.
W ocenie Spółki, naliczenie opłat mogłoby się odbyć jedynie w drodze decyzji administracyjnej, a nie, jak to uczynił zamawiający, w drodze "wystawienia rachunku". Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw prawnych do obciążania przez Starostę S. podmiotów trzecich opłatami za czynności geodezyjne i kartograficzne w drodze "rachunku". Kwestię sposobu obciążania podmiotów należnościami budżetowymi o charakterze publiczno - prawnym regulują w sposób jednoznaczny przepisy ustawy o finansach publicznych, które w takim przypadku przewidują formę decyzji, a opłaty te nie mogą być traktowane jako wynagrodzenie za usługę, lecz jako niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym.