Sygn. akt I SA/Kr 439/13 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 sierpnia 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Paweł Dąbek (spr.), Sędzia: WSA Maja Chodacka, Sędzia: WSA Nina Półtorak, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2013 r., sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego, na uchwałę Rady Miejskiej w Zatorze, z dnia 29 maja 2012r. Nr XXVII/188/12, w przedmiocie zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego - stwierdza, że § 2 uchwały Rady Miejskiej w Zatorze z dnia 29 maja 2012r., nr XXVII/188/12 wydany został z naruszeniem prawa -
Pismem z dnia 7 lutego 2013 r. Wojewoda Małopolski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę nr XXVII/188/12 Rady Miejskiej w Zatorze z dnia 29 maja 2012 r. w sprawie zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego Samodzielnego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Zatorze, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w zakresie § 2. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie prawa, w tym w szczególności art. 58 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011 r. Nr 112, poz. 654 ze zm.; dalej: u.d.l.).
W uzasadnieniu skargi wskazano, że zaskarżony przepis uchwały stanowi, iż wykazany w sprawozdaniu zysk w kwocie 24.453,28 zł zostaje przeznaczony na fundusz przedsiębiorstwa (fundusz zapasowy). Tymczasem zdaniem strony skarżącej, art. 58 u.d.l. wskazuje, że to samodzielny zakład opieki zdrowotnej (a dokładnie kierownik SPZOZ - art. 46 u.d.l.) decyduje o podziale zysku. Organ nadzoru naruszył zatem prawo wkraczając w uprawnienia podmiotu leczniczego, które określają jego samodzielność. Skarżący stwierdził, że jednym bowiem z przejawów samodzielności SPZOZ - u jest między innymi uprawnienie do decydowania o podziale zysku i jego zagospodarowaniu. Decyzję w tym przedmiocie podejmuje kierownik SPZOZ, on bowiem kieruje SPZOZ i odpowiada za zarządzanie nim - art. 46 u.d.l. Ustawa ta nie daje przy tym kompetencji organowi prowadzącemu do podziału zysku SPZOZ-u. W świetle powyższego określenie przez Radę Miasta Zator o przeznaczeniu zysku SPZOZ stanowi istotne naruszenie prawa.
Odpowiadając na skargę Rada Miejska w Zatorze wniosła o jej oddalenie podnosząc, że została ona oparta jedynie o wykładnię przepisu prawa bez znajomości stanu faktycznego i z pominięciem przepisów art. 57 w zw. z art. 121 ust. 4 i 5 u.d.l. Zarzut skargi opiera się o uprawnienie SPZOZ do samodzielnego decydowania o zysku, lecz nie wskazuje organu, który ma o tym decydować. Nie można w tym zakresie opierać się na przepisie art. 46 u.d.l., gdyż stanowi on jedynie o odpowiedzialności, a nie o kierowaniu. Nie można przy tym utożsamiać odpowiedzialności za zakład z prawem do jego reprezentowania i kierowania. Wprawdzie nie można pozbawić kierownika tych przymiotów, niemniej jednak należy pamiętać o szczególnym charakterze SPZOZ jako jednostki gminy obracającej pieniędzmi publicznymi w stosunku do których gmina ma obowiązek szczególnej dbałości w szczególności w zakresie gospodarności. Podjęta uchwała miała na celu niedopuszczenie do niegospodarności. Organ wskazał przy tym, że w myśl art. 57 u.d.l. zysk przeznaczany jest na fundusz zakładu, co w konsekwencji prowadzi do ograniczenia samodzielności SPZOZa. Gmina Zator stosownie do art. 121 ust. 4 i 5 u.d.l. sprawuje nadzór nad gospodarką finansową tego SPZOZ i nie może w związku z tym dopuścić do samowoli finansowej kierownictwa zakładu grożącego konsekwencjami dla budżetu gminy w latach następnych, gdyż ewentualne niedobory musiałyby zostać pokryte z tego budżetu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.