Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w Książu Wielkim, Nr XXI/202/2012, w części dotyczącej pkt G "oświadczenie i podpis osoby składającej deklarację" załącznika "Deklaracja o wysokości opłaty za, gospodarowanie odpadami komunalnymi - nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy" w zakresie stwierdzenia "oświadczam, że są mi, znane przepisy kodeksu karno skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z prawdą", - stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w wyżej opisanym zakresie -
Sentencja

|Sygn. akt I SA/Kr 5/15 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 marca 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Sędziowie: WSA Paweł Dąbek, WSA Inga Gołowska, Protokolant st. sekretarz: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2015 r., sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Miechowie, na uchwałę Rady Gminy w Książu Wielkim, z dnia 28 grudnia 2012 r. Nr XXI/202/2012, w części dotyczącej pkt G "oświadczenie i podpis osoby składającej deklarację" załącznika "Deklaracja o wysokości opłaty za, gospodarowanie odpadami komunalnymi - nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy" w zakresie stwierdzenia "oświadczam, że są mi, znane przepisy kodeksu karno skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z prawdą", - stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w wyżej opisanym zakresie -

Uzasadnienie strona 1/3

Prokurator Rejonowy w Miechowie złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na uchwałę Rady Gminy Książ Wielki nr XXI/202/2012 z dnia 28 grudnia 2012 r w sprawie wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości w zakresie części G załącznika do tej uchwały zawierającego pouczenie o odpowiedzialności karno-skarbowej za podanie danych niezgodnych z prawdą.

W niesiono przy tym o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części.

Zarzucono, że zaskarżona uchwała została wydana z rażącym naruszeniem art. 18 ust 2 pkt 8 i art. 40 ust 1 ustawy o samorządzie gminnymi, art. 6n ustawy z dnia 13 września 1996 r o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, a także art. 12 w związku z art. 10 ust 1 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw poprzez nałożenia na mieszkańców obowiązku złożenia oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności karno-skarbowej za podanie danych niezgodnych z prawdą.

W uzasadnieniu podkreślono, że powołane wyżej przepisy nie dawały podstawy do zamieszczenia we wzorze deklaracji spornego oświadczenia. W szczególności art. 6n ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, który przekazuje radzie gminy kompetencję do uregulowania w drodze uchwały wzoru deklaracji, ma charakter wyczerpujący, a co za tym idzie nie można go interpretować rozszerzająco. Dlatego też tworzony akt prawa miejscowego nie może zawierać postanowień, które wykraczają poza treść tego przepisu. Należy do nich oświadczenie, że składającemu deklarację znane są przepisy Kodeksu karno-skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z prawdą. Brak jest także jakichkolwiek innych przepisów rangi ustawowej, które nadawałyby radzie gminy ogólną kompetencję do stanowienia aktów prawa miejscowego, których poszanowanie wymuszane byłoby odpowiedzialnością karno-skarbową.

W odpowiedzi na skargę przyznano rację Prokuraturze, że art. 6n ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nie daje prawnych możliwości wprowadzenia w uchwale zapisu, że składający deklarację zna przepisy Kodeksu karno-skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z prawdą. Nie zgodzono się natomiast z poglądem skarżącego, że doszło do naruszenia art. 10 ust 1 i art. 12 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw. Skoro bowiem Gmina podjęła stosowną uchwałę, to brak jest podstaw do wydania przez wojewodę zarządzenia zastępczego, o czym stanowi powyższy przepis.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.

Na wstępie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Stosownie zaś do treści art. 3 § 2 pkt 5 tej ustawy kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego.

Strona 1/3