Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Michna po rozpoznaniu dnia 7 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym skargi V. S.A z siedzibą w S. na interpretację indywidualną prawa podatkowego Burmistrza A. z dnia 3 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, II. określa, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana do chwili uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Burmistrza A. na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych)
Wnioskiem z dnia 9 września 2013 r. V. S.A. (skarżąca) zwróciła się do Burmistrza A. o wydanie indywidualnej interpretacji w przedmiocie opodatkowania podatkiem od nieruchomości wewnętrznych sieci elektroenergetycznych, kanalizacji sanitarnej i przewodów kanalizacji deszczowej.
W opisanym we wniosku stanie faktycznym skarżąca wskazała, że nabyła w 2007 r. od syndyka budynki, w których poczyniła inwestycje polegające m.in. na zamontowaniu:
- sieci elektroenergetycznych wewnętrznych w biurowcu,
- sieci elektroenergetycznych wewnętrznych w hali produkcyjnej,
- przewodów kanalizacji sanitarnej w biurowcu,
- przewodów kanalizacji deszczowej w budynkach (częściowo wewnątrz,a częściowo na zewnątrz budynku).
Skarżąca wskazała, że część sieci przewodów elektrycznych została umieszczona pod podłożem hali i doprowadzona kanałami bezpośrednio do poszczególnych maszyn; część (niewielka) została umieszczona wewnątrz budynku i doprowadzona do suwnicy umieszczonej pod sufitem. Natomiast w przypadku kanalizacji deszczowej, jej część została poprowadzona wewnątrz budynków hali i biurowca odprowadzając wodę deszczową do kanalizacji znajdującej się pod podłożem, zaś druga część została umieszczona na zewnątrz budynku (rynny). Sieci te, jak zapewniła skarżąca, stanowiły całość techniczno - użytkową wraz z budynkiem i w przypadku ich odłączenia od budynku nie mogły pełnić jakiejkolwiek samodzielnej funkcji.
Skarżąca potraktowała opisane powyżej sieci jako budowle płacąc od dnia 1 stycznia 2010 r. należny podatek przy zastosowaniu stawki 2% od rocznej wartości sieci.
Skarżąca zadała pytanie, czy opisane we wniosku sieci stanowią budowle w rozumieniu art. 2 ust.1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r., Nr 95 poz. 613 ze zm.).
Zdaniem skarżącej, opisane sieci stanowiły integralną część budynku, co powodowało, że nie mogły być traktowane jako budowle lub urządzenia budowlane, a co za tym idzie nie były przedmiotem odrębnego opodatkowania podatkiem od nieruchomości - opodatkowaniu podlegał jedynie budynek.
W uzasadnieniu swojego stanowiska skarżąca powołała się na wykładnię pojęcia "budowli" dokonaną przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 września 2011 r., P 33/09. Dodatkowo wskazała również na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2012 r., II FSK 2897/11. W ocenie skarżącej, biorąc pod uwagę powołane poglądy judykatury, ponieważ sieci wewnętrzne nie zostały w przepisach podatkowych określone w sposób wyraźny jako "budowla" to w istocie stanowiły jedynie część budynku. Skarżąca podkreślała również, że ze względu na brak wyodrębnienia technicznego jako całości - sieci wewnętrzne, a nawet zewnętrzne, ale związane z budynkiem - nie stanowiły "urządzenia budowlanego". Powyższy pogląd miał potwierdzać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 1 września 2011 r., I SA/Op 4/11.
W wydanej indywidualnej interpretacji nr [...] z dnia 3 grudnia 2013 r. Burmistrz A. uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. W uzasadnieniu przytoczył treść art. 1a ust.1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych definiującego "budowlę" i wskazał, że właściwie prawo nie wyjaśnia jak należy rozumieć określenie "całość techniczno-użytkowa". W ocenie organu należało więc posiłkowo odwołać się do definicji słownikowej określenia "całość" rozumianej jako "wszystkie części czegoś", "wzięte razem, połączone ze sobą w samodzielną jednostkę" ("Uniwersalny słownik języka polskiego" pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003,t.1.s.368, t.4 s.35 i 324). Dalej organ wskazywał na stanowisko zawarte w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2002 r., I CK 5/05, zgodnie z którym o tym czy określone elementy rzeczy składowej stanowią części składowe jednej rzeczy, rozstrzyga obiektywna ocena gospodarcza istniejącego między nimi fizycznego i funkcjonalnego powiązania.