Skarga V. S.A z siedzibą w S. na interpretację indywidualną prawa podatkowego Burmistrza A. w przedmiocie podatku od nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Michna po rozpoznaniu dnia 7 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym skargi V. S.A z siedzibą w S. na interpretację indywidualną prawa podatkowego Burmistrza A. z dnia 3 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, II. określa, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana do chwili uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Burmistrza A. na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych)

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
6561
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta
Uzasadnienie strona 1/8

Wnioskiem z dnia 9 września 2013 r. V.S.A. (skarżąca) zwróciła się do Burmistrza A. o wydanie indywidualnej interpretacji w przedmiocie opodatkowania podatkiem od nieruchomości instalacji technologicznej sprężonego powietrza znajdującej się w budynku hali produkcyjnej.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym, skarżąca wskazała, że nabyła w 2007 r. od syndyka budynki, w których poczyniła inwestycje polegające m.in. na zamontowaniu w hali produkcyjnej instalacji technologicznej sprężonego powietrza. Instalacja ta została przytwierdzona w sposób trwały do podłoża hali produkcyjnej, zaś jej części składowe zostały umieszczone w dwóch oddzielnych pomieszczeniach wewnątrz budynku; w hali produkcyjnej umieszczone zostało urządzenie do przechowywania oraz rozprowadzania powietrza, zaś w kompresorowni - urządzenie służące do wytwarzania sprężonego powietrza. Skarżąca potraktowała początkowo instalację (oddaną do użytkowania dnia 31 maja 2009 r. i stanowiącą środek trwały) jako budowlę płacąc należny podatek przy zastosowaniu stawki 2% od 1 stycznia 2010 r.

Skarżąca zadała pytanie, czy opisana we wniosku instalacja technologiczna sprężonego powietrza stanowiła budowlę w rozumieniu art. 2 ust.1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r., Nr 95 poz. 613 ze zm.) podlegającą opodatkowaniu.

Zdaniem skarżącej, opisana we wniosku instalacja nie była budowlą, ani też urządzeniem budowlanym w rozumieniu przepisów o podatkach i opłatach lokalnych - nie podlegała więc opodatkowaniu. Opodatkowaniu podlegał jedynie budynek, w którym instalacja ta się mieściła.

W uzasadnieniu swojego stanowiska skarżąca powołała się na wykładnię pojęcia "budowli" dokonaną przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 września 2011 r., P 33/09. Wskazała, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają:

-"budowle" wymienione bezpośrednio w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r., Nr 243 poz. 1623 ze zm.) lub w załączniku do tej ustawy, a będące takim obiektem budowlanym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b powołanej ustawy (stanowiącym pewną całość techniczno - użytkową),

- "urządzenia budowlane", o których mowa w art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego lub w innych przepisach powołanej ustawy, albo w załączniku do niej, które zostały wykazane w nich z nazwy, albo co do których organ wykaże, że zapewniają możliwość użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zdaniem skarżącej instalacja technologiczna sprężonego powietrza - w oderwaniu od budynku - nie mogła pełnić właściwej dla siebie roli. Nie spełniała więc cech definicyjnych "budowli". Instalacja ta nie była również urządzeniem budowlanym ponieważ służyła wprawdzie do prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie miała związku z zapewnieniem korzystania z budynku jako takiego.

W wydanej indywidualnej interpretacji nr [...] z dnia 3 grudnia 2013 r. Burmistrz A. uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. W uzasadnieniu przytoczył treść art. 1a ust.1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych definiującego "budowlę" i wskazał, że właściwie prawo nie wyjaśnia jak należy rozumieć określenie "całość techniczno-użytkowa". W ocenie organu należało więc posiłkowo odwołać się do definicji słownikowej określenia "całość" rozumianej jako "wszystkie części czegoś", "wzięte razem, połączone ze sobą w samodzielną jednostkę" ("Uniwersalny słownik języka polskiego" pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003,t.1.s.368, t.4 s.35 i 324). Dalej organ wskazywał na stanowisko zawarte w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2002 r., I CK 5/05, zgodnie z którym o tym czy określone elementy rzeczy składowej stanowią części składowe jednej rzeczy, rozstrzyga obiektywna ocena gospodarcza istniejącego między nimi fizycznego i funkcjonalnego powiązania.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
6561
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta