Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011r. od dochodów z tytułu kapitałów pieniężnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Wiesław Kuśnierz Sędzia: WSA Waldemar Michaldo (spr.) Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Boczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 13 kwietnia 2018 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011r. od dochodów z tytułu kapitałów pieniężnych - skargę oddala -

Uzasadnienie strona 1/21

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. w wyniku przeprowadzonego wobec B. K. postępowania kontrolnego, w dniu 4 listopada 2013 roku wydał decyzję Nr [...] określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 rok od dochodów z tytułu kapitałów pieniężnych w kwocie [...]zł. Organ I instancji uznał, że w przedmiotowej sprawie brak podstaw do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni, objętych w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Tym samym stwierdzono, że wprowadzone do firmy "G. " Spółka z o.o. z siedzibą w Z., wkładem niepieniężnym, składniki majątku nie stanowiły przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, gdyż nie występowało ono samodzielnie w obrocie gospodarczym, nie prowadziło samodzielnej działalności gospodarczej, a w związku z tym nie było możliwości przyporządkowania mu elementarnych danych finansowych takich jak przychody, koszty, należności i zobowiązania, nie ponosiło ryzyka ekonomicznego, tym samym nie posiadało przymiotu samodzielności w prowadzeniu działalności gospodarczej, co jest warunkiem uznania określonego podmiotu za przedsiębiorstwo. Ponadto brak zaplecza personalnego i technicznego, niezatrudnianie pracowników, brak bazy umożliwiającej wykonywanie działalności gospodarczej wskazywało na fakt, że przedmiotem aportu nie było przedsiębiorstwo.

Od powyższej decyzji organu I instancji, w dniu 19 listopada 2013 roku (data stempla pocztowego) B. K. złożył odwołanie, zarzucając obrazę przepisów materialnego prawa podatkowego, to jest art. 5a pkt 3, art. 30b ust. 1 i 2 pkt 4 i 5 art. 21 ust. 1 pkt 109 oraz art. 30b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez błędną ich wykładnię w związku z art. 551 Kodeksu cywilnego oraz obrazę przepisów procesowego prawa podatkowego, to jest art. 120, art. 121 §1, art. 199a § 1, art. 290 § 1 i art. 291 § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Dyrektor Izby Skarbowej w K. w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy oraz biorąc pod uwagę zarzuty odwołania decyzją z dnia 14 kwietnia 2014 roku nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji z dnia 4 listopada 2013 roku Nr [...], uznając brak podstaw do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wprowadzone do "G. " Spółka z o. o. z siedzibą w Z., wkładem niepieniężnym, składniki majątku nie stanowiły przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Organ odwoławczy podzielił utrwalony w orzecznictwie pogląd, wyrażony m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 lutego 2007 roku - sygn. akt I SA/Wr 1037/06, w którym Sąd orzekł, że aby mówić o zbyciu przedsiębiorstwa, przedmiot czynności prawnej (aportu) musi mieć taki charakter u zbywcy w chwili dokonania tej czynności. Również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 kwietnia 2003 roku -sygn. akt IV CKN 51/01 wskazał, że o tym, czy doszło do zbycia (wniesienia jako aportu) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, decyduje zakres przekazanego majątku, który musi być wystarczający do stwierdzenia, że na nabywcę przeszło minimum dóbr materialnych i niematerialnych, koniecznych do podjęcia przez niego takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca - nawet mimo wyłączenia niektórych składników.

Strona 1/21