Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Grażyna Firek Sędziowie: WSA Jarosław Wiśniewski (spr.) WSA Bogusław Wolas Protokolant: Specjalista Małgorzata Kruszec po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 września 2019 r. sprawy ze skargi M. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie postępowania egzekucyjnego skargę oddala
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 stycznia 2016 r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta K. z dnia 21 sierpnia 2015 r. znak: [...] orzekające o uznaniu zarzutów w sprawie toczącego się postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułów wykonawczych od numeru [...] do numeru [...] z dnia 8 kwietnia 2015 r. za nieuzasadnione.
Na podstawie ww. tytułów wykonawczych przekazanych przez Prezydenta Miasta K. - Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu, organ egzekucyjny podjął czynności egzekucyjne zmierzające do wyegzekwowania od M. P. należności z tytułu opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych na terenie K. objętych tytułami wykonawczymi.
W dniu 1 lipca 2015 r. M. P. w Urzędzie Miasta K. złożył zarzuty w związku z postępowaniem egzekucyjnym. W przedmiotowym piśmie wskazał m.in., iż niezasadne jest żądanie obecnie opłat za korzystanie z przystanków autobusowych, a uchwała Nr XI/98/l1 Rady Miasta Krakowa z 30 marca 2011 r., która ustaliła stawki tych opłat na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. 2011 nr 5, poz. 13 ze zm., dalej: u.p.t.z.) jest pozbawiona podstaw prawnych.
Rozpoznając zarzuty Prezydent Miasta K. stwierdził w postanowieniu z dnia 21 sierpnia 2015 r., że pismo zobowiązanego odpowiada w swojej treści zarzutom, o których mowa w § 1 pkt 1, 2, 3, 6 i 10 art. 33 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1619 ze zm., w skrócie u.p.e.a.) tj. zarzutom, których podstawami są: nieistnienie obowiązku, brak wymagalności obowiązku z innego powodu, określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4, niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego oraz niespełnienie w tytule wykonawczym wymogów określonych w art. 27.
Powołując treść art. 16 ust. 1 oraz ust. 4 u.p.t.z. wskazano, że obowiązek uiszczenia opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych lub dworców powstaje z mocy prawa. W szczególności podkreślono, że do powstania obowiązku uiszczenia opłaty, a także ustalenia jej wysokości oraz terminu zapłaty nie jest konieczne wydanie decyzji administracyjnej.
Podkreślono, że opłata za korzystanie z przystanków komunikacyjnych i dworców na terenie miasta K. obliczana jest jednakowo dla wszystkich operatorów przewoźników na podstawie aktualnych rozkładów jazdy dla funkcjonujących linii komunikacyjnych, zgodnie z § 4 ust. 2 uchwały Rady Miasta Krakowa nr XIV/156/11 z dnia 11 maja 2011 r. w sprawie określania przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem jest Gmina Miejska K. udostępnionych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów.
Równocześnie podkreślono, że niemożliwym jest w przypadku każdego przedsiębiorcy szczegółowe badanie, ile faktycznie zatrzymań wykonał on w danym okresie rozliczeniowym, a przyjęty przez organ model obliczeń jest niedyskryminujący dla żadnego przewoźnika czy operatora.