Sprawa ze skargi na interpretację indywidualną Wójta Gminy C., w przedmiocie podatku od nieruchomości
Uzasadnienie strona 2/2

Stowarzyszenie Pomocy "S" wniosło - po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa - skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, nie wskazując jakiego sposobu zakończenia postępowania oczekuje.

Strona skarżąca ponownie podniosła, że nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości - podatnikiem powinna być Gmina - a zatem nie może korzystać z ulgi dla prowadzących zakład aktywności zawodowej. W uzasadnieniu zaznaczono, że stowarzyszenie nie jest właścicielem nieruchomości, posiada jedynie umowę o bezpłatne użyczenie. Strona skarżąca określiła tę umowę jako "bezpłatny najem", wskazując na sposób jej uregulowania w prawie cywilnym. Stowarzyszenie Pomocy "S" zaznaczyło nadto, że nie jest posiadaczem, w tym posiadaczem samoistnym nieruchomości. Jako biorący do używania, nie amortyzuje nieruchomości. Strona podała również, że skoro prawa związane z własnością uważa się za część składową nieruchomości, to jej właścicielowi przysługuje niezbywalne prawo do korzystania z ulgi w myśl art. 7 ust. 2 pkt 4 u.p.o.l. Wskazała także, że w art. 3 ust. 1 u.p.o.l. jest wymieniony zamknięty katalog podatników podatku od nieruchomości, wśród których nie wymienia się posiadaczy zależnych, a tak można traktować ograniczone dysponowanie nieruchomością, w której jest prowadzony Zakład.

Skarżące Stowarzyszenie zarzuciło też, że interpretacja narusza zasady współżycia społecznego, o których mowa w art. 5 k.c. Naruszenie nastąpiło poprzez fakt wydania krzywdzącej interpretacji. Mimo że strona skarżąca realizuje zadania na rzecz lokalnej społeczności, jest karana koniecznością odprowadzania podatku na zakładowy fundusz aktywności.

Wójt Gminy "C" w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i o obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga jest niezasadna, gdyż zaskarżona interpretacja indywidualna nie narusza prawa.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jeżeli przedmiot opodatkowania znajduje się w posiadaniu samoistnym, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu samoistnym (art. 3 ust. 3 u.p.o.l.).

W rozpoznanej sprawie poza sporem pozostaje, że właścicielem przedmiotowej nieruchomości położonej w Witowicach, zabudowanej budynkiem po byłej szkole podstawowej, jest Gmina C. W zacytowanym wyżej art. 3 ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. ustawodawca wprowadził regulację odrębną od art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., który za podatników uznaje właścicieli nieruchomości i obiektów budowlanych. Istnienie takiego odrębnego unormowania - z uwagi na podmiot będący właścicielem nieruchomości i obiektów budowlanych - ma to znaczenia, że jeżeli spełnione zostaną warunki określone w art. 3 ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. podatnikiem będzie nie właściciel, a wyłącznie posiadacz nieruchomości (obiektów budowlanych). A zatem, wskazywana przez stronę skarżącą zasada, że podatek od nieruchomości obciąża jej właściciela, nie ma zastosowania do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. W przypadku tego rodzaju nieruchomości (obiektów budowlanych) podatnikiem jest zawsze podmiot władający nimi (posiadacz), nawet wtedy, gdy jego władanie nie jest oparte na tytule prawnym (zob. wyrok WSA w Warszawie z 5 lipca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2998/10, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Stwierdzenie, że Stowarzyszenie z uwagi na fakt, że nie jest właścicielem przedmiotowej nieruchomości, nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości byłoby uprawnione tylko wtedy, gdyby wykluczona została możliwość uznania go za podatnika z racji samego posiadania nieruchomości. W rozpoznanej sprawie taka sytuacja nie zachodzi. Sąd wskazuje, że art. 336 Kodeksu cywilnego stanowi, że posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). W art. 3 u.p.o.l. ustawodawca zawarł unormowania dotyczące zarówno posiadacza samoistnego, jak i posiadacza zależnego. Unormowania te wykazują pewne różnice. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 3 u.p.o.l., jeżeli przedmiot opodatkowania znajduje się w posiadaniu samoistnym, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu samoistnym. Specyfika posiadania samoistnego, wyrażająca się we władaniu rzeczą jak właściciel, wymagała od ustawodawcy wskazania podmiotu obciążonego obowiązkiem podatkowym w sytuacji, gdy samoistny posiadacz nieruchomości nie jest równocześnie jej właścicielem. Jeżeli natomiast nieruchomość została oddana w posiadanie zależne, to co do zasady podmiotem zobowiązanym do uiszczenia podatku będzie właściciel (użytkownik wieczysty, posiadacz samoistny), który oddał rzecz w posiadanie zależne. Od tej zasady, jak to już zostało wcześniej wskazane, został wprowadzony w art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a u.p.o.l. wyjątek. Jeżeli zatem posiadanie nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa lub - tak jak w rozpoznanej sprawie - jednostek samorządu terytorialnego wynika z umowy zawartej z właścicielem lub z innego tytułu prawnego, to podatnikiem podatku od nieruchomości będzie posiadacz nieruchomości. Przepis ten nakłada obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości na posiadacza zależnego, a więc tego, który włada rzeczą "jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą". Z takim posiadaniem mamy właśnie do czynienia w niniejszej sprawie. Strona skarżąca korzysta bowiem z przedmiotowej nieruchomości na podstawie zawartej z Gminą C. umowy użyczenia. Podkreślenia wymaga, że ustawodawca wymieniając w art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a u.p.o.l. ogólnie umowę, jako podstawę oddania w posiadanie nieruchomości, nie wskazał jej rodzaju. Warunki tej "umowy" spełnia zatem każdy dwustronny stosunek obligacyjny, na podstawie którego określony podmiot otrzymał w posiadanie (do używania, korzystania) nieruchomość od właściciela będącego Skarbem Państwa lub jednostką samorządu terytorialnego.

W świetle powyższych uwag nie jest prawidłowe stwierdzenie strony skarżącej zawarte w skardze, że w art. 3 ust. 1 u.p.o.l. wśród podatników podatku od nieruchomości nie wymienia się posiadaczy zależnych. Jeszcze raz podkreślić należy, że ww. art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a u.p.o.l. takich właśnie posiadaczy dotyczy. Dotyczy więc on także skarżącego Stowarzyszenia. Jak jednak wskazał organ wydający interpretację indywidualną, w zakresie nieruchomości zajętych na prowadzenie zakładu aktywności zawodowej, Stowarzyszenie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 4 u.p.o.l.

Odnosząc się do zawartego w skardze wniosku Stowarzyszenia o przesłuchanie jego Prezesa - N.K. - Sąd zaznacza, że z art. 106§3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej zwanej "p.p.s.a.", wynika, że Sąd może z urzędu lub na wniosek stron przeprowadzić dowody uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie. A zatem dowód z przesłuchania osób (strony, świadka) jest niedopuszczalny.

Mając na uwadze ww. okoliczności, uznając zarzuty skargi za nieuzasadnione, Sąd orzekł o jej oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.

Strona 2/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
6561
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wójt Gminy