|Sygn. akt I SA/Kr 940/13 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 21 listopada 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz (spr.), Sędzia: WSA Paweł Dąbek, Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: st. referent Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2013 r., sprawy ze skargi a.i., o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 października 2009 r.,, sygn. akt I SA/Kr 935/09, oddalającego skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 18 maja 2009r. nr [...], w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia, zmienia prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 października 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 935/09 w ten sposób, że uchyla zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 maja 2009r. nr [...] oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji.
Wyrokiem z dnia 21 października 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 935/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę A. I. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 maja 2009 r. nr [...] Postanowieniem tym utrzymano w mocy rozstrzygnięcie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 26 lutego 2009 r. nr [...]odmawiające wydania A. I. zaświadczenia w przedmiocie uregulowania podatku od spadków i darowizn po zmarłym ojcu J.I.
W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że w dniu 7 stycznia 2009 r. A. Igła zwrócił się do organu właściwego o wydanie zaświadczenia stwierdzającego, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Tymczasem w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał na mocy art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 23 listopada 2007 r. sygn. akt [...], w którym stwierdzono, że spadek po zmarłym w dniu 29 lipca 2007 r. J.I. na podstawie testamentu notarialnego nabyli synowie: B. I. i A. I. po ½ części. Postanowienie sądu zgodnie z art. 363 § 1 k.p.c. uprawomocniło się dnia 15 grudnia 2007 r., tj. po upływie 21 dni od dnia ogłoszenia rozstrzygnięcia przez sąd. Miesięczny termin do zgłoszenia nabycia spadku właściwemu organowi podatkowemu trwający do 15 stycznia 2008 r., a będący ustawowym warunkiem zastosowania zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 4a ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy o podatku od spadków i darowizn nie został przez podatnika zachowany, gdyż zgłoszenia o nabyciu spadku po ojcu na druku SD-Z1 A. I. dokonał w dniu 18 stycznia 2007 r. Wprawdzie spadkobierca podniósł, że stosowne zgłoszenie SD-Z1 złożył w dniu 1 października 2007 r., jednakże było ono nieskuteczne, gdyż miało miejsce przed datą nabycia spadku. Ponadto dotyczyło wyłącznie nabycia praw do wkładu oszczędnościowego, które nie wchodzi do spadku i stanowi odrębny przedmiot opodatkowania. Dlatego też nie było możliwe wydanie wnioskodawcy zaświadczenia o żądanej treści.
Od powyższego postanowienia A. I. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, zarzucając niezastosowanie przysługującego mu zwolnienia podatkowego, która to skarga została oddalona, zaś wyrok uprawomocnił się w dniu 21 listopada 2009 r.
W dniu 7 czerwca 2013 r. A. I. złożył wniosek o wznowienie postępowania zakończonego powyższym wyrokiem. W uzasadnieniu powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 czerwca 2013 r., sygn. akt P 43/11, w którym orzeczono, że art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. w zakresie, w jakim przewiduje miesięczny termin złożenia zgłoszenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego nabycia w drodze dziedziczenia własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę jest niezgodny z Konstytucją. Pismem z dnia 19 czerwca 2013 r. skarżący podtrzymał swoją skargę, z uwagi na to, iż poprzednie pismo inicjujące sprawę złożone zostało jeszcze przed terminem wejścia w życie przedmiotowego orzeczenia TK, zatem istniało - w opinii - skarżącego niebezpieczeństwo, że WSA w Krakowie odrzuci skargę jako przedwczesną.