skarg M. C., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za, styczeń, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec 2001 r.,
Sentencja

Sygn. akt I SA/Kr 986/09 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 grudnia 2009r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Inga Gołowska, Sędziowie: WSA Piotr Głowacki, WSA Ewa Michna (spr.), Protokolant: Daniel Marzec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2009r., spraw ze skarg M. C., na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 11 maja 2009 r. Nr[...], nr [...], Nr[...], nr [...], nr [...], w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za, styczeń, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec 2001 r., - skargi oddala -

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/3

Wnioskiem z dnia 4 kwietnia 2008 roku uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2008 roku M. C. (zwana dalej "skarżącą") wystąpiła o wznowienie postępowań zakończonych ostateczną decyzjami Urzędu Skarbowego z dnia 15 maja 2003 roku:

- nr [...] określająca wysokość podatku od towarów i usług za styczeń 2001r. w kwocie 236,00 zł,

- nr [...] określająca wysokość podatku od towarów i usług za kwiecień 2001r. w kwocie 303,00 zł,

- nr [...] określająca wysokość podatku od towarów i usług za maj 2001r. w kwocie 79,00 zł,

- nr [...] określająca wysokość podatku od towarów i usług za czerwiec 2001r. w kwocie 613,00 zł,

- nr [...] określająca wysokość podatku od towarów i usług za lipiec 2001r. w kwocie 131,00 zł,

Jako podstawę wznowienia skarżąca podała przede wszystkim fakt ujawnienia nowych okoliczności faktycznych oraz dowodów nieznanych organowi w czasie wydawania decyzji wymiarowych. Stwierdziła bowiem, że faktury oraz rachunki w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, które były podstawą obliczenia przychodu, przyjętego w tych rozstrzygnięciach miały charakter "pusty", fikcyjny i nie dokumentowały rzeczywistych operacji gospodarczych. Na okoliczność powyższych faktów skarżąca i jej mąż byli gotowi złożyć obszerne wyjaśnienia celem ustalenia prawdziwej wielkości osiąganych przychodów.

Po wydaniu postanowień wznawiających postępowanie w ww. sprawach, kolejnymi pięcioma decyzjami z dnia 6 lutego 2009 roku od nr [...] do nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił uchylenia żądanych decyzji. W uzasadnieniach organ podał, że pierwotne decyzje miały związek z ujawnieniem prowadzonej przez skarżącą działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu najmu pokoi gościnnych wraz z wyżywieniem. Organ dodawał, że zobowiązanie podatkowe w decyzjach wymiarowych zostało określone wyłącznie w oparciu o wystawione rachunki (w aktach sprawy znajdowały się rachunki wystawione przez skarżącą, w oparciu o które urząd skarbowy obliczył należny podatek i protokół z kontroli). W dalszej części uzasadnienia organ powołując się na nadzwyczajny charakter trybu wznowieniowego, wskazał, że w rzeczywistości nie zachodzą żadne przesłanki z art. 240 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.). W szczególności nie był zasadny argument, dotyczący pojawienia się nowych okoliczności faktycznych lub dowodów istniejących ale nie znanych organowi w momencie wydawania rozważanych decyzji. Skarżąca bowiem nie przedstawiła żadnych dowodów, świadczących, że wystawione przez nią faktury lub rachunki były spreparowane i dokumentowały wirtualne wielkości dochodów z tytułu usług rzeczywiście nie wykonanych. Zdaniem organu twierdzenia skarżącej stanowiły wyłącznie jej niczym nie poparte stanowisko. Dlatego nie można było przyjąć, że w sprawie zaistniały nowe okoliczności faktyczne w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej.

W odwołaniach z dnia 23 lutego 2009 roku skarżąca domagała się uchylenia ww. decyzji, zarzucając organowi naruszenie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, iż wskazana w powołanej normie przesłanka wznowienia nie zachodziła. W swojej argumentacji podniosła, że zarówno ona jak i jej mąż J. C. byli w posiadaniu informacji dotyczących istotnych nowych okoliczności. Okoliczności te dotyczyć miały kluczowych spraw jak statusu własnościowego nieruchomości będącej przedmiotem najmu, faktycznej ilości wynajmowanych pokoi, ustaleń czy kwoty ujęte w rachunkach były kwotami netto czy brutto, ustaleń czy były to tzw. "faktury puste", dramatycznej kondycji psychofizycznej skarżącej i jej rodziny. Dlatego, zdaniem skarżącej, organ winien był przeprowadzić najpierw zgodnie z zaleceniami art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej dowód z wyjaśnień skarżącej oraz zeznań świadka (J. C.), a dopiero później dokonać wartościowania uzyskanych w ten sposób informacji. Zaniechanie doprowadziło do naruszenia art. 122 omawianej ustawy i wydania błędnych decyzji odnośnie odmowy uchylenia rozstrzygnięć.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej