1. W przypadku osiągania przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej wyłącza się z kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenie pobierane przez małżonka jednego ze wspólników spółki - tylko do tego wspólnika, którego małżonek pobiera wynagrodzenie za pracę.
2. Dany stan faktyczny może zostać zakwalifikowany do grupy kosztów podlegających potrąceniu, ale w celu takiego przyporządkowania należy ocenić jego związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
3. Z oceny związku z prowadzoną działalnością gospodarczą winno w szczególności wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu z danego źródła. Nie jest przy tym aż tak istotne znaczenie do efektywności wydatku, bowiem końcowa ocena następuje - co do zasady - po fakcie, co wskazuje na istnienie elementu niepewności i nieprzewidywalności. Nie każdy koszt celowy jest kosztem efektywnym przynoszącym oczekiwany skutek. Podatnik będzie w tym kontekście uprawniony do subiektywnej oceny racjonalności podejmowanej decyzji, a organy podatkowe racjonalnie uzasadnionego wydatku nie mogą kwestionować.
Zeznanie podatkowe Jerzego K. za 1995 r. stało się przedmiotem czynności kontrolnych przeprowadzonych przez Inspektora Kontroli skarbowej w K. Podatnik wykazał w nim stratę z prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 7.556,83 zł oraz przychód z wynagrodzenia za pracę w wysokości 800 zł. Wykazał też wydatki poniesione na cele mieszkaniowe w kwocie 5.620,74 zł. Strata z tytułu działalności prowadzonej w spółce cywilnej "A." wyniosła 8.397,55 zł, a dochód z tego samego tytułu 840,72 zł. Decyzją z dnia 17 marca 1997 r. Urząd Skarbowy w J. ustalił dochód podatnika za 1995 r. w kwocie 44.992,32 zł i określił zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. w wysokości 12.289,50 zł.
Od decyzji tej Jerzy K. złożył odwołanie.
Decyzją z dnia 4 lipca 1997 r. Izba Skarbowa w K. uchyliła zaskarżoną decyzję w części określającej podatek dochodowy powyżej 1.014,50 zł, w pozostałej części utrzymując ją w mocy.
Podatkowy organ odwoławczy nie uznał za koszt uzyskania przychodu wynagrodzenia wypłaconego w 1995 r. Iwonie W.-G. na łączną kwotę 2.494,10 zł z tego względu, że była ona małżonką jednego ze wspólników spółki "A.". Powołano się przy tym na przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Nie uznano również za koszt uzyskania przychodów kwoty 72.500 zł wypłaconej firmie "E.". Umowa zawarta z Ewą H. właścicielką tego przedsiębiorstwa, a jednocześnie żoną wspólnika "A." Jana H., dotyczyć miała m.in. zarządzania spółką, zawarto ją w dniu 31 stycznia 1995 r., natomiast w dniu 20 marca 1995 r. Ewę H. powołano na stanowisko dyrektora ds. rozwoju i przekształceń firmy "A.".
"E." zobowiązywała się m.in. do kierowania pracami zarządu spółki, przygotowania koncepcji stopniowego przekształcenia spółki cywilnej "A." w spółkę prawa handlowego, przygotowanie harmonogramu prac koncepcyjnych oraz realizacyjnych programu przekształceń.
Zdaniem Izby Skarbowej nie było żadnej dokumentacji ani dowodów, które świadczyłyby o wykonywaniu zawartej umowy. Zauważono także, że spółka "A." nie została przekształcona w spółkę prawa handlowego. Powstał bowiem nowy podmiot gospodarczy "A. Bis" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przytoczono też, że w 1995 r. spółka cywilna "A." wykazała stratę w wysokości 33.590,19 zł.
Czynności podjęte w tej sprawie przez spółkę przeczą - wedle oceny organu odwoławczego - zdrowemu rozsądkowi.
Poniesione wydatki nie mogły mieć wpływu na zwiększenie przychodu, ponieważ umowa nie została wykonana.
Nadto nie uznano za koszt uzyskania przychodu ostatniej raty z tytułu najmu samochodu "Iveco Daily" w kwocie 2.656,40 zł.
Umowę o najem tego samochodu zawarto w dniu 3 lutego 1994 r., a po upływie okresu, na jaki zawarto umowę, samochód został zwrócony spółce "H.", która w dniu 3 lutego 1995 r. sprzedała go skarżącemu za kwotę 2.480 zł. Skarżący w dniu 30 czerwca 1995 r. sprzedał ten sam pojazd spółce "A." za 2.900 zł. W tym przypadku uznano, że podatnik osiągnął dochód w wysokości 420 zł /art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "d" przytaczanej poprzednio ustawy/.