Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ policjanta łączy z Policją stosunek służbowy, który powstaje w drodze mianowania.
Od 1 stycznia 1992 r. stosunek służbowy policjanta należy zatem uznać za źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, a jego uposażenie za przychód ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy.
W dniu 3 lutego 1998 r. Ryszard B. złożył wniosek do Urzędu Skarbowego o zwrot nadpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 1992-1995 wraz z odsetkami.
W tamtym czasie podatnik otrzymywał uposażenie z tytułu służby w Policji. Decyzją z dnia 20 lutego 1998 r., Urząd Skarbowy odmówił podatnikowi stwierdzenia istnienia nadpłaty. W uzasadnieniu stwierdzono, że art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ przewidywał zwolnienie uposażenia policjanta /a także innych świadczeń pieniężnych należnych z tytułu służby/ z podatku od wynagrodzeń.
W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku w dochodowym od osób fizycznych, a zatem od 1 stycznia 1992 r. uposażenie policjanta jest zaliczane do przychodów ze stosunku służbowego, od którego zakład pracy jest zobowiązany jako płatnik obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Z tym samym dniem wobec brzmienia art. 54 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych straciła moc ustawa z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący stwierdził, że decyzja organu I instancji jest niesłuszna.
Zdaniem skarżącego ustawa o policji jest ustawą szczególną wobec innych przepisów dotyczących stosunku służbowego w Policji.
Wspomniany przepis art. 99 tej ustawy uchylony został dopiero na podstawie art. 17 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz zmianie niektórych ustaw /Dz.U. 1995 nr 34 poz. 163/. Oznacza to, że w latach 1992-1994 obowiązywał.
Decyzją z dnia 29 kwietnia 1998 r., Izba Skarbowa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu stwierdzono między innymi, że zwolnienie od podatku od wynagrodzeń wynikające z art. 99 ust. 2 ustawy o Policji z dniem 1 stycznia 1992 r. zostało uchylone. Mocą bowiem art. 54 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały uchylone przepisy ustawy o podatku od wynagrodzeń, jak też przepisy ustaw szczególnych - w tym ustawy o Policji - w części zawierającej przedmiotowe lub podmiotowe zwolnienie osób fizycznych od podatku od wynagrodzeń.
Wobec powyższego roszczenia policjantów o zwrot podatku dochodowego pobieranego w latach 1992-1994 pozbawione są podstaw prawnych.
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 stycznia 1997 r., I PKN 66/96 - OSNAP 1997 nr 20 poz. 401 przytoczył treść art. 99 ust. 2 cytowanej wcześniej ustawy o Policji, równocześnie nadmieniając, że przepis ten został zmieniony ustawą z dnia 23 grudnia 1994 r. w okresie do 31 grudnia 1994 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej oraz zmianie niektórych ustaw.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący zarzucił organom podatkowym obydwu instancji niewłaściwą interpretację przepisów.
Zdaniem podatnika istnieją podstawy prawne dla uwzględnienia roszczenia o zwrot nadpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych.
W cytowanym wyżej postanowieniu Sądu Najwyższego wyraźnie stwierdzono, iż do dnia 23 grudnia 1994 r. świadczenia pieniężne wypłacane policjantom wolne były od podatku od wynagrodzeń.