Dnia 7 grudnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Kasprzak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Bartosz Wojciechowski Protokolant Tomasz Furmanek po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2010 roku na rozprawie sprawy ze skargi M. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia zażalenia na postanowienie nadające rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej określającej wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych za lata 2004 - 2009 oddala skargę.
+Sygn. akt I SA/Łd 1124/10
Uzasadnienie
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] roku nr [...] stwierdziło, że zażalenie M. C. na postanowienie Prezydenta Miasta R. z dnia [...] roku nr [...] zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia.
Organ orzekał w następującym stanie faktycznym:
Postanowieniem z dnia [...] roku nr [...] Prezydent Miasta R. nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej z dnia [...] roku określającej M. C. wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych za lata 2004 - 2009.
Pismem z dnia [...] r., uzupełnionym pismem z dnia [...] r. i doprecyzowanym pismem z dnia [...] r., M. C. - reprezentowany przez doradcę podatkowego I. K., wniósł zażalenie na ww. postanowienie organu podatkowego I instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że zgodnie z art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, na wydane w toku postępowania postanowienie służy zażalenie, gdy ustawa tak stanowi i wnosi się je w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia stronie. Takie też pouczenie o trybie zażaleniowym znalazło się w treści skarżonego postanowienia.
Dalej organ podniósł, że zgodnie z art. 239b § 4 cyt. ustawy, na postanowienie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności służy zażalenie.
Natomiast zgodnie z art. 144 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, a w przypadku gdy organem podatkowym jest wójt, burmistrz (prezydent miasta), pisma może doręczać sołtys za pokwitowaniem. Pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy (art. 148 § 1 cyt. ustawy). W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 cyt. ustawy). Z kolei zgodnie z art. 150 § 1 cyt. ustawy, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:
1) poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2) pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (§ 1a). Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (§ 2). Jest to tzw. fikcja prawna doręczenia pisma, wywołująca skutek prawny dla adresata pisma, który nie podjął go w terminie.