Dnia 4 kwietnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Tarno Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2013 roku sprawy ze skargi B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz B. M. kwotę 336,95 zł (trzysta trzydzieści sześć złotych dziewięćdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. po rozpatrzeniu odwołania B. M. od decyzji Wójta Gminy R. z [...]. określającej:
- wysokość opłaty targowej za okres od 1 marca 2012 r. do 24 maja 2012 r., z wyłączeniem: 6, 8, 9, 16, 17 kwietnia oraz 3 i 19 maja 2012 r. w kwocie 8.424,00 zł,
- wysokość odsetek za zwłokę, na dzień wydania decyzji, w kwocie 226,00 zł:
uchyliło decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej określenia wysokości odsetek za zwłokę na dzień 26 czerwca 2012 r. w kwocie 226,00 zł i w tym zakresie umorzyło postępowanie, w pozostałej części utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że postępowanie w przedmiocie opłaty targowej zostało wszczęte w związku z tym, że B. M. dokonywała w ramach działalności gospodarczej sprzedaży w obiekcie tymczasowym (kiosku) w okresie od 1 marca 2012 r. do 24 maja 2012 r., z wyłączeniem wskazanych wyżej dni i odmówiła zapłaty opłaty targowej inkasentowi. Jak ustalono w toku postępowania, kiosk posadowiony był na gruncie, który podatniczka, na podstawie umowy dzierżawy z [...]., wydzierżawiła od Gminy R. (15 m2 z przeznaczeniem na lokalizację pawilonu handlowego o charakterze tymczasowym). Sprzedaż prowadzona była w kiosku, który zajmował powierzchnię 11,16 m2, co ustalono na podstawie szkicu obiektu. Na szkicu dokonano również pomiaru półek przymocowanych do ścian zewnętrznych, na których dokonywana była ekspozycja towarów (powierzchnia półek wynosiła 1,7 m2).
W okresie od 1 do 23 marca 2012 r. inkasentki określały stawkę dzienną opłaty targowej od powierzchni 12,86 m2, w wysokości 117 zł. Uwzględniając stanowisko judykatury przyjęto jednak, że teren przeznaczony pod ekspozycję towaru nie może być utożsamiany z miejscem jego sprzedaży, a zatem stawka dzienna opłaty targowej od sprzedaży dokonywanej przez podatniczkę winna być określona jedynie od powierzchni kiosku, tj. 11,16 m2.
Od dzierżawionego gruntu skarżąca płaci podatek od nieruchomości, co potwierdzają znajdujące się w aktach sprawy decyzje podatkowe, w tym decyzja w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości na 2012 r. w kwocie 10 zł.
W ocenie Wójta Gminy R. nie zachodziły podstawy do zwolnienia z opłaty targowej, o którym mowa w art. 15 ust. 2b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej "u.p.o.l."), gdyż kiosk, jako tymczasowy obiekt budowlany, nie podlega na mocy art. 2 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Z uwagi na brak trwałego związania z gruntem obiekt ten nie posiada statusu budowli, a tym bardziej budynku. W myśl bowiem art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., budynkami są obiekty budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, które są trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadają fundamenty i dach.
Zdaniem organu bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia z art. 16 u.p.o.l. pozostaje też fakt, iż podatniczka płaci podatek od nieruchomości w związku z dzierżawą gruntu gminnego, na którym posadowiony jest tymczasowy obiekt budowlany, ponieważ sprzedaż dokonywana jest w obiekcie niepodlegającym podatkowi od nieruchomości.