Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia NSA Anna Świderska Protokolant: sekretarz sądowy Agnieszka Kerszner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2014 r. sprawy ze skargi A Spółka z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r.. oddala skargę.
I SA/Łd 26/14
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...].06.2013r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określił A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 rok w kwocie 466.601zł.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego ustalono, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów roku 2008 o kwotę 400.006,10zł poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi przez:
* Przedsiębiorstwo B G. O. z siedzibą w Ł., ul. C na łączną kwotę netto 267.700 zł,
* P.P.H.U. D T. S. z siedzibą w Ł., Pl. E na łączną kwotę netto 61.506,10zł oraz
* Kancelarię Podatkową F P. N. z siedzibą w Ł., ul. G na łączną kwotę netto 70.800 zł, które wg ustaleń Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.
Od powyższej decyzji pismem z dnia 24.06.2013r. pełnomocnik Strony wniósł odwołanie, w którym zakwestionował ustalenia poczynione przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. Pełnomocnik zarzucił organowi I instancji naruszenie przepisów:
* ustawy Ordynacja podatkowa, tj. art. 120 w związku z art. 121, art. 122, art. 124, art. 180, art. 181, art. 187, art. 188, art. 191 oraz art. 192
* ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. art. 7 ust. 1 i ust. 2, art. 12, art. 15 ust. 1, art. 19 ust. 1.
Nie znajdując podstaw do uchylenia decyzji organu I instancji Dyrektora Izby
Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. utrzymał w mocy kwestionowaną decyzję UKS z [...] czerwca 2013 r. Uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy odwołał się w pierwszej kolejności do treści art. 15 ust. 1 oraz art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej "u.p.d.o.p.") w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.
W odniesieniu do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi przez Przedsiębiorstwo B G. O. z siedzibą w Ł. organ stwierdził, iż wbrew zarzutom odwołania podejmując rozstrzygnięcie w tym zakresie organy kierowały się całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Wskazano, że na zgromadzony materiał dowodowy składają się zarówno dowody w sposób bezpośredni odnoszące się do spółki A, faktury wystawione na rzecz skarżącej przez B G. O. w badanym okresie, protokół przesłuchania G. O. z dnia 10.02.2011 r. sporządzony w delegaturze ABW w Ł., czy prawomocne decyzje UKS z [...] czerwca 2012 r. oraz [...].01.2013 r. dotyczące wystawionych przez G. O. faktur na rzecz spółki. Organ wskazał, że w 2008 r. firma G. O. wystawiła na rzecz strony 9 faktur, które nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Fakt ten potwierdził w swoich zeznaniach G. O., który stwierdził, iż faktury były wystawiane na polecenie J. M. Za każdą wystawioną fakturę G. O. otrzymywał od 5 % do 8% jej wartości. Świadek oświadczył ponadto, że w 2008 roku nie zatrudniał żadnych pracowników, nie posiadał żadnych środków trwałych oraz sprzętu specjalistycznego. Organ stwierdził, iż wobec powyższych ustaleń usiłowano kilkakrotnie przesłuchać prezesa spółki A - Ł. K., jednak bezskutecznie, co w ocenie organu oznacza, iż świadek dobrowolnie zrezygnował ze składania wyjaśnień i przedstawienie ewentualnych dowodów mogących podważyć dotychczasowe ustalenia organu I instancji. Wobec powyższego podniesiony w odwołaniu zarzut orzekania na podstawie niekompletnego materiału dowodowego należy uznać za bezpodstawny. Postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r. organ I instancji odmówił ponownego przesłuchania G. O. i J. M. uznając, iż G. O. wielokrotnie w zeznaniach potwierdzał fikcyjność wystawianych faktur, natomiast w odniesieniu do drugiego ze świadków organ stwierdził, że jego zeznania nie pełnią kluczowej roli w niniejszej sprawie, gdyż zebrany materiał dowodowy potwierdza jego rolę jako pośrednika w przekazywaniu faktur, co dla dowodzenia faktu realizacji usług przez G. O. pozostaje bez znaczenia.