Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie zaległości podatkowej w podatku od czynności cywilnoprawnych
Tezy

Zastosowanie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych /Dz.U. nr 86 poz. 959/ w żadnym przypadku nie zwalnia organu podatkowego od obowiązku poczynienia samodzielnych ustaleń faktycznych, nakazując wszakże - z urzędu - powołanie biegłego, którego opinia stanowi niezbędny element postępowania dowodowego.

Opinia taka /i to ją m.in. różni w porównaniu z dowodem z oględzin/ nie może jednak zawierać ustaleń dokonanych poza wiedzą i akceptacją organu prowadzącego postępowanie dowodowe.

Biegły bowiem - posługując się wiadomościami specjalnymi - ocenia, a nie ustala, stan faktyczny.

Przyjęcie odmiennej tezy prowadziłoby do zaprzeczenia zasadzie, że to organ, a nie biegły decyduje o załatwieniu sprawy.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA del. A. Cudak, Sędziowie NSA del. J. Antosik, , P. Chmielecki (spr.), Protokolant A. Łuczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2004 r. sprawy ze skargi D. i H.L. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zaległości podatkowej w podatku od czynności cywilnoprawnych uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie strona 1/6

Aktem notarialnym z dnia [...] D. i H. małżonkowie L. zakupili ze cenę 110.000 złotych nieruchomość przy ul. A 18 w Ł., o powierzchni 224 m2, na której znajdował się budynek mieszkalny szeregowy w stanie surowym. Od tej czynności notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2200 zł, obliczony według stawki 2 % od określonej przez strony umowy ceny sprzedaży.

Urząd Skarbowy Ł.-P., uznając że wynikająca z umowy sprzedaży cena nie odpowiada wartości rynkowej nieruchomości wezwał strony czynności cywilnoprawnej do podwyższenia tej wartości do kwoty 250.950 zł.

M. i M.S. nie odpowiedzieli na wezwanie organu, natomiast skarżący nie wyrazili zgody na przyjęcie proponowanej wartości.

Wobec powyższego Urząd Skarbowy w trybie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 9 września

2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych ( Dz.U. Nr 86, poz. 959) ustalił wartość rynkową nieruchomości na podstawie opinii biegłego na kwotę 158.000 zł i decyzją z dnia [...] Nr [...] określił D. i H.L. zaległość podatkową oraz odsetki za zwłokę w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W odwołaniu od powyższej decyzji małżonkowie L. wnieśli o jej uchylenie. Odwołujący się zakwestionowali wartość nieruchomości ustaloną na podstawie opinii biegłego.

Podkreślili, że - ich zdaniem - instalacja wodno-kanalizacyjna wykonana przez zbywcę była skorodowana i obniżała wartość nieruchomości.

Biegły rzeczoznawca w operacie szacunkowym nie podał też numerów administracyjnych nieruchomości, których ceny porównywał przy ustalaniu wartości nieruchomości, co uniemożliwiło skarżącym ustosunkowanie się do jego opinii.

Podatnicy nie mogli w konsekwencji ocenić, jaki był stan surowy porównywanych segmentów. Z treści opinii nie wynika także, czy podana w metrach kwadratowych powierzchnia segmentów obejmuje powierzchnie wszystkich pomieszczeń, łącznie z piwnicami i poddaszem, czy tylko powierzchnię mieszkalną.

Nie zgodzili się również ze stanowiskiem biegłego, wskazującego na to, że cena zakupionej nieruchomości była niższa od ceny rynkowej, ponieważ zbywcy znajdowali się w trudnej sytuacji materialnej i dlatego zmuszeni byli ją sprzedać. Zarzucili także pominięcie przez organ orzekający argumentów podniesionych w pismach z dnia 31 maja i 28 września 2002 r.

Izba Skarbowa w Ł. po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] Nr [...] utrzymała w mocy orzeczenie organu I instancji.

Powołując się na treść art. 6 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 86, poz. 959) wywiodła, iż podstawę obliczenia przedmiotowego podatku stanowiła wartość rynkowa nieruchomości, określona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie nieruchomościami tego samego rodzaju, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia. Dla określenia ceny przeciętnej winny być przyjęte zarówno ceny najniższe, jak i najwyższe, a cena przeciętna musi stanowić wypadkową miedzy nimi. Zdaniem organu odwoławczego biegły sporządzając opinię zasadnie porównał transakcje sprzedaży podobnych nieruchomości, położonych na tym samym osiedlu oraz wziął pod uwagę doręczoną przez skarżących ocenę zaawansowania robót w dniu kupna, w której określono stan budynku, jako surowy bez przyłączy. Izba nie znajdując podstaw do uchylenia kwestionowanego orzeczenia podkreśliła, iż organ podatkowy I instancji nie zakwestionował wynikającej z umowy ceny sprzedaży, a jedynie określił podstawę obliczenia podatku.

Strona 1/6