Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda Sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant: Referent stażysta Anna Jaworska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi I. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] UNP [...] w przedmiocie odmowy zwrotu kosztów przejazdu i utraconego zarobku oraz kosztów sporządzenia kopii dokumentów oddala skargę.
Pismem z 13 grudnia 2017r. I. K. wniósł skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z [...]r. w przedmiocie odmowy zwrotu kosztów przejazdu i utraconego zarobku oraz kosztów sporządzenia kopii dokumentów.
Z akt sprawy wynika, że pismem 25 kwietnia 2016r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. na podstawie art. 155 § 1 Ordynacji podatkowej do przedstawienia (przesłania pocztą bądź złożenia w kancelarii urzędu) uwierzytelnionych kserokopii dokumentów (faktur, rejestrów sprzedaży) dwóch firm (A Sp. z o.o. oraz FHU B), dostarczających olej napędowy do spółki z o.o. C, których to dokumentów nie mógł od tych przedsiębiorstw bezpośrednio uzyskać. Z ustaleń poczynionych przez organ podatkowy wynikało, że dokumentacja ww. firm jest przechowywana w Kancelarii Doradztwa Podatkowego D prowadzonej przez I. K. Pismem z 1 czerwca 2017r. organ ponownie wezwał I. K. do przedstawienia ww. dokumentów, które wezwany osobiście dostarczył do organu podatkowego.
Jednocześnie pismem z 27 czerwca 2017r. w związku z koniecznością osobistego stawienia się w organie podatkowym (wskazując, iż ustalał z urzędem, że wnioskowane dokumenty mogą zostać okazane NUS w P. w Jego biurze, a organ nie skorzystał z możliwości zapoznania się z nimi lub ich odebrania za pokwitowaniem), I. K. wniósł o zwrot kosztów przejazdu, utraconego zarobku oraz kosztów sporządzenia kopii dokumentów.
W odpowiedzi na powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. postanowieniem z [...]r. odmówił stronie zwrotu wnioskowanych kosztów argumentując to tym, że katalog kosztów, które z mocy prawa są zaliczane do kosztów postępowania (art. 265 § 1 Ordynacji podatkowej) jest katalogiem zamkniętym i nie są w nim wymienione koszty wskazane przez wnioskodawcę, a organ podatkowy nie ma uprawnień, aby ten katalog rozszerzać.
We wniesionym zażaleniu I. K. zarzucił organowi naruszenie art. 265 § 1 pkt 2 oraz § 2 w zw. z art. 266 § 1 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu wskazano, że rozpatrując złożony wniosek o zwrot kosztów organ winien kierować się kryterium celowości, czego jednakże nie uczynił.
Wskazanym na wstępie postanowieniem z [...]r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił, odwołując się do treści art. 265 § 1 pkt 1-2b oraz art. 266 § 1 Ordynacji podatkowej, że wzywając wnioskodawcę organ nie traktował I. K. jako świadka, ale jako osobę, której podatnik zlecił prowadzenie lub przechowywanie ksiąg podatkowych lub dokumentów będących podstawą zapisów zawartych w tych księgach, co wyraźnie wyartykułowano powołując się na treść art. 262 § 3 pkt 3 Ordynacji podatkowej. W świetle powyższego organ uznał za zasadną odmowę organu I instancji zwrotu kosztów przejazdu, utraconego zarobku oraz kosztów sporządzenia kopii dokumentów w związku z faktem nie posiadania przez I. K. statusu świadka, czy też strony postępowania. Podkreślając, że skoro art. 265 § 1 pkt 1-2b stanowi zamknięty katalog kosztów organy podatkowe nie mają podstawy prawnej do zwrotu wnioskowanych przez stronę kosztów, a decyzja o ich ewentualnym zwrocie nie ma cech uznaniowości. Na marginesie wskazano, że Ordynacja podatkowa nie przewiduje możliwości zwrotu kosztów podróży, czy też utraconego zarobku dla przeprowadzenia czynności, jeśli w celu jej dokonania nie nałożono obowiązku osobistego stawiennictwa, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.