Pomoc gminy w upłynnianiu mienia likwidowanych spółdzielni, polegająca na przejęciu mienia trudno zbywalnego w procesach likwidacyjnych oraz sprzedaży tego mienia, nosi charakter ciągły i jednocześnie spełnia warunki wskazane w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Nie wystąpiła zatem negatywna przesłanka zwolnienia podatkowego, przewidziana w art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.
Decyzją z 13 lutego 1997 r. Urząd Skarbowy określił gminie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za październik 1994 oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30 procent kwocie zaniżenia. W odwołaniu skierowanym do Izby Skarbowej podatnik wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania.
Decyzją z 9 kwietnia 1997 r. Izba Skarbowa utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy.
W toku postępowania wyjaśniającego ustalono, że w 1993 r. gmina wykazała przychody ze sprzedaży towarów i usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 62.245,34 zł. Ponieważ wielkość ta nie przekroczyła kwoty 120.000 zł określonej w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w 1994 r. gmina była podmiotowo zwolniona z podatku VAT pod warunkiem nieprzekroczenia kwoty wskazanej w przepisie.
Kontrola przeprowadzona w skarżącej jednostce wykazała, że w 1994 r. wartość sprzedaży wyniosła 296.086,81 zł. Przekroczenie kwoty 120.000, po której nastąpiła utrata prawa do zwolnienia w podatku VAT, nastąpiło w czerwcu 1994 roku i związane było ze sprzedażą 28 czerwca 1994 r. zabudowanej nieruchomości położonej we wsi (...).
Z tym momentem strona skarżąca powinna dokonać zgłoszenia rejestracyjnego w podatku VAT oraz składać deklaracje podatkowe i dokonywać wpłat podatku w wyznaczonych terminach. Jako podatnik VAT gmina była także zobowiązana do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 omawianej ustawy.
Tymczasem strona obowiązków tych nie dopełniła, prowadząc jedynie zestawienie dochodów ze sprzedaży.
Dlatego też organy skarbowe były uprawnione do określenia wysokości zobowiązania w podatku VAT w prawidłowej wysokości. Dla ustalenia tej wielkości wzięto pod uwagę dokumenty źródłowe znajdujące się w dyspozycji podatnika, którymi były:
- potwierdzenie wpłat za dzierżawę lokali użytkowych,
- akty notarialne dotyczące sprzedaży mieszkań,
- wpłaty za usługi ksero i wynajem samochodu "Nysa",
- wpłaty z tytułu sprzedaży towarów: maszyn, urządzeń oraz przędzy.
Organy skarbowe były także uprawnione do ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30 proc. kwoty zaniżenia zobowiązania.
Izba Skarbowa nie podzieliła argumentów podatnika zawartych w odwołaniu, że nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie zaistniały okoliczności określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy. Organ odwoławczy uznał, że sprzedaż towarów nabytych od zlikwidowanych spółdzielni podlega takiemu opodatkowaniu nawet wtedy, jeżeli zamiarem strony nie było dokonywanie tych czynności w sposób częstotliwy, a jednorazowa sprzedaż rzeczy nabytej w tym celu.
W sprawie nie miał także zastosowania, według organu odwoławczego, przepis art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT zwalniający od tego podatku odsprzedaż towarów używanych dokonywaną przez użytkownika, pod warunkiem że towary te nie stanowiły składników majątku związanego z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Gmina nabyła używane towary od likwidowanych spółdzielni, a następnie sukcesywnie je sprzedawała, co stanowiło jej działalność. Z tego względu działalność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.