Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda Protokolant Izabela Ścieszko po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 12 stycznia 2010 r. przy udziale --- sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za maj, lipiec, sierpień, listopad i grudzień 2000 r. uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ł., działając na podstawie art. 207 i art. 210 § 1 w związku z art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), odmówił A.M. umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za maj, lipiec, sierpień, listopad i grudzień 2000 r. w kwocie 23.850,00 zł oraz odsetek za zwłokę należnych od tych zaległości w dniu wysłania wniosku w wysokości 26.992,00 zł.
Uzasadniając decyzję Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, iż w dniu 31 maja 2006 roku do Urzędu wpłynął wniosek podatniczki z prośbą o umorzenie ciążących na jej koncie zaległości, w tym podatku dochodowego od osób fizycznych.
Rozpatrując powyższy wniosek organ I instancji ustalił, iż w latach 1997-2000 strona prowadziła działalność gospodarczą, która została zlikwidowana w 2000 roku. Na koncie firmy pozostały niespłacone zobowiązania podatkowe za rok 2000, zarówno w podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i w podatku VAT.
W tym samym 2000 roku rozpoczęły się problemy zdrowotne podatniczki, ponadto w 2001 roku uległa ona wypadkowi. Niezbędna rehabilitacja trwała 2 lata. W tym czasie podatniczka utraciła pracę i nie miała możliwości poszukiwania innej, co skutkowało problemami finansowymi. Do 2005 roku strona była zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku.
W dniu wydania decyzji przez Naczelnika Urzędu Skarbowego strona posiadała na utrzymaniu jedno dziecko, na które uzyskiwała zaliczkę alimentacyjną w kwocie
300 zł. Była ponadto zatrudniona na umowę o pracę z wynagrodzeniem 648,59 zł netto, jednakże od 20 marca 2006 roku przebywała na zwolnieniu lekarskim i otrzymywała zasiłek chorobowy w wysokości 624,00 zł. Budżet rodziny wspomagał dodatkowo zasiłek rodzinny w kwocie 46 zł wypłacany przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. Stałe obciążania finansowe rodziny wynosiły 570,00 zł, natomiast pozostałe środki w wysokości ok. 400 zł były wydatkowane na potrzeby bieżące.
Organ podatkowy przyznał, że sytuacja finansowa podatniczki jest trudna, szczególnie w świetle obowiązku uiszczenia zaległości podatkowych. Uznał jednakże, iż sam fakt wystąpienia tego typu zaległości nie może stanowić wystarczającej podstawy do uznania wniosku strony.
Dodatkowo Naczelnik Urzędu Skarbowego podkreślił, iż A.M. nie poczyniła żadnych dobrowolnych kroków zmierzających do wywiązania się z ciążących na niej obowiązków. Załączone do wniosku kserokopie potwierdzeń zapłaty kwot po 200 zł każda, dokonane w dniach 9 stycznia, 20 lutego oraz 20 marca, dokonano w drodze skutecznie prowadzonego postępowania egzekucyjnego i wobec zajęcia wynagrodzenia zobowiązanej.
W odwołaniu od powyższej decyzji A.M. wniosła o jej uchylenie jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Uzasadniając odwołanie strona przyznała, iż decyzja organów podatkowych w przedmiocie ulgi w spłacie podatku ma charakter uznaniowy. Stwierdziła jednak, że pomimo uznaniowego charakteru decyzji nie mogą one być dowolne. Szczególnie negatywne rozstrzygnięcie, dotyczące umorzenia zaległości podatkowych lub odsetek za zwłokę, powinno być szczególnie przekonujące i jasno uzasadnione. Podniosła ponadto, iż w uzasadnieniu decyzji Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że nie stwierdził wyjątkowych okoliczności uzasadniających umorzenie zaległości podatkowych. W ocenie podatniczki argumentacja organu prowadzi do wniosku, iż według niego żadna tego rodzaju sprawa nie zasługiwałaby na uwzględnienie. Wywiodła także, iż sytuacja finansowa i majątkowa dłużnika może stanowić samoistną przesłankę umorzenia zaległości, a zatem szczegółowego rozważenia wymaga kwestia, czy egzekucja należności nie doprowadzi do niemożności zaspokojenia podstawowych potrzeb rodziny oraz konieczności korzystania z pomocy społecznej. Ponadto strona nie zgodziła się z argumentacją organu administracji, że udzielenie ulgi byłoby wyrazem niesprawiedliwości wobec wszystkich podatników, którzy pomimo trudności wywiązują się ze swoich zobowiązań. Stwierdziła, że każda sprawa powinna być bowiem rozpatrywana indywidualnie, a nie w kontekście całego społeczeństwa.