Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy B. w przedmiocie określenia wysokości dziennych stawek opłaty targowej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie par.
Sentencja

Dnia 10 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie Sędzia NSA Anna Świderska Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda(spr.) Protokolant Tomasz Furmanek po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013 roku na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w S. na uchwałę Rady Gminy B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości dziennych stawek opłaty targowej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie par. 3.

Uzasadnienie strona 1/3

Pismem z dnia 29 kwietnia 2013 r. Prokurator Rejonowy w S. wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy B. nr XXIII/142/08 z dnia 20 listopada 2008 r., w sprawie określenia wysokości dziennych stawek opłaty targowej (Dz. Urz. Woj. Łódzkiego 2008.375.3508), zaskarżając wymienioną uchwałę w zakresie § 3 z powodu naruszenia art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. 2010, Nr 95, poz. 613 ze zm.), poprzez wyznaczenie na inkasentów pracownika urzędu gminy, pomimo że przywołany przepis wymaga by w przypadku zarządzenia poboru opłaty targowej w drodze inkasa, na radzie gminy ciąży obowiązek określenia inkasentów, tj. wskazania konkretnie podmiotu, który jest inkasentem. Prokurator wniósł, na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. Z 13 marca 2012, poz. 270 ze zm.) o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w zakresie § 3.

W uzasadnieniu podano, że wymieniona powyżej Rada Gminy powołując się na art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2001, Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 15 i art. 19 pkt 1a, 2 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych podjęła uchwałę, w sprawie określenia dziennych stawek opłaty targowej. W § 3 tej uchwały wskazano, że na inkasenta opłaty targowej wyznacza się pracownika urzędu gminy. Wykonanie uchwały powierzono Wójtowi Gminy B. (§ 6). W ocenie Prokuratora § 3 uchwały jest niezgodny z art. 19 pkt 2 u.p.o.l.

Stosownie do art. 94 Konstytucji RP organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Zasady i tryb wydawania aktów prawa miejscowego określa ustawa.

Zgodnie z art. 19 pkt 2 u.p.o.l. rada gminy, w drodze uchwały może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.

W ocenie Prokuratora wykładnia językowa zwrotu "określić inkasentów" prowadzi do wniosku, że gdy inkasentem jest osoba fizyczna, rada gminy winna jednoznacznie wskazać inkasenta w taki sposób, aby nie było żadnych wątpliwości co do jego osoby, by nie budziło wątpliwości, na kogo obowiązek inkasenta został nałożony. Wskazanie to powinno przybierać postać określenia konkretnego, a więc zwrotu odnoszącego się do zindywidualizowanego przez podanie imienia i nazwiska podmiotu bądź ewentualnie nazwaniu pozwalającym na jednoznaczną i niebudzącą jakichkolwiek wątpliwości identyfikację. Należy podkreślić, że określenie inkasenta może dotyczyć jedynie wskazanej w sposób konkretny osoby. Tymczasem przepisu § 3 zaskarżonej uchwały stanowi de facto upoważnienie dla wójta do ustalenia inkasenta, ponieważ to on zadecyduje, zatrudniając osobę na dane stanowisko, który z pracowników gminy zostanie inkasentem. Na poparcie swojego stanowiska Prokurator do argumentów zawartych w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2008 r., (II FSK 1526/06, LEX nr 334275).

Strona 1/3