Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Asystent sędziego Karolina Orłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2007r. sprawy ze skargi A. P. i S. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty targowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta K. z dnia [...] nr [...]; II. orzeka, iż zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Z akt sprawy wynika, iż decyzją z dnia [...], Nr [...], Burmistrz Miasta K. określił A. P. wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za 6 dni /10, 17, 20, 24, 27 i 31 sierpnia 2004 roku/ w kwocie 630 zł oraz wysokość odsetek za zwłokę na dzień wydania decyzji w kwocie 20,10 zł.
W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, iż na podstawie zgromadzonego materiału - protokołów kontrolnych funkcjonariuszy Straży Miejskiej w K. sporządzonych w obecności pracownika organu podatkowego na okoliczność uchylania się od uiszczenia opłaty targowej - ustalił, że w wymienionych dniach A. P. prowadził działalność handlową na placu położonym w K. przy ul.[...], stanowiącym własność D. K., dokonując sprzedaży ze stoiska o powierzchni 36 m2 , 18 m2 oraz 16,57 m2. Organ wyjaśnił, że stosownie do art.15 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, przy czym zauważył, iż przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i ją wydać, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę, dla powstania obowiązku uiszczenia opłaty targowej nie jest jednak istotne, czy umowa sprzedaży doszła do skutku, a wystarczającym jest fakt oferowania towarów do sprzedaży. Nadto organ wyjaśnił, że opłatę targową pobiera się od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach, za które uważa się wszelkie miejsca, na których prowadzi się handel, bez względu na to, kto jest właścicielem lub posiadaczem targowiska i czy jest ono prowadzone w miejscu do tego przeznaczonym.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł S. P. i stwierdził w nim, że adresatem tej decyzji powinien być on, a nie - jak błędnie uznał organ I instancji - jego syn - A. P. Stwierdził, iż to on prowadzi działalność gospodarczą - handel obwoźny, a syna A. upoważnił do pomocy w jej prowadzeniu w miesiącach lipiec - wrzesień 2004 roku ze względu na przebytą operację serca. Syn posiada od ojca stosowne upoważnienie do pomagania w pracy, o czym powiadomiony jest urząd skarbowy, przed wszystkimi organami kontrolnymi legitymuje się nadto kserokopiami dokumentów ojca dotyczących jego działalności gospodarczej.
S. P. zakwestionował ponadto stanowisko, iż targowiskiem jest każde miejsce, na którym prowadzi się handel, bez względu na to, kto jest właścicielem lub posiadaczem targowiska i czy jest ono prowadzone w miejscu do tego przeznaczonym. Jego zdaniem, targowiskiem nie może być miejsce stanowiące własność prywatną, stąd nie ma podstaw prawnych do pobierania opłaty targowej za dokonywanie sprzedaży na gruncie prywatnym.
W piśmie z dnia 4 stycznia 2005 roku, skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, S. P. powtórzył zarzuty zawarte w odwołaniu i podkreślił, iż ustalenia organu dotyczące dni, w których jego syn - A. miał dokonywać sprzedaży, są błędne, bowiem w dniach 7 października oraz 22 i 26 września 2004 roku /czwartek, środa, niedziela/ na pewno nie dokonywał sprzedaży w K., w którym dniami targowymi są tylko wtorki i piątki.