Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Ryniec,, NSA Ewa Gdulewicz (spr.), Protokolant asyst. Anna Kurczuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lipca 2005 r. sprawy ze skargi Cukrowni [...] SA w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej Izby Skarbowej z dn. [...].08.2001 r. dotyczącej określenia zaległości z tytułu opłaty sankcyjnej - oddala skargę
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] grudnia 2004 r. znak: [...] odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej Izby Skarbowej Ośrodek Zamiejscowy z dnia [...] sierpnia 2001 r. Nr [...], uchylającej w całości własną decyzję z dnia [...] listopada 1999 r. Nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w UKS [...] z dnia [...] lipca 1999 r., Nr [...] oraz określającej zaległość z tytułu opłaty sankcyjnej w wysokości 100 % wartości sprzedanego cukru (po cenach niższych od minimalnych) na rynku krajowym w kampanii cukrowniczej 1996/1997 w kwocie 332.500 zł i odsetki za zwłokę od wyżej wymienionej zaległości, utrzymał decyzję w mocy.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że podstawą faktyczną zakwestionowania przez Inspektora Kontroli Skarbowej w decyzji z dnia [...] lipca 1999 r. były poczynione w toku kontroli ustalenia, iż sprzedaż eksportowa cukru z faktury Nr [...] z dnia [...] grudnia 1996 r. (SAD Nr [...]) faktycznie nie miała miejsca. Uznając, że Cukrownia "[...]" S.A. przekroczyła wysokość przyznanego limitu w kwocie A przez skierowanie przedmiotowego cukru na rynek krajowy, Inspektor Kontroli Skarbowej działając m.in. w oparciu o art. 10 ust. 3 "ustawy cukrowej" określił Spółce zaległość w opłacie sankcyjnej oraz odsetki od tej zaległości. Decyzja organu I instancji po wniesieniu przez Spółkę odwołania, została uchylona decyzją Izby Skarbowej z dnia [...] listopada 1999 r. W uzasadnieniu swej decyzji organ II instancji wskazał m.in., że w świetle przepisów "ustawy cukrowej" rozliczenie przysługujących Cukrowni limitów następuje w skali roku, stąd toczące się postępowanie w sprawie uznano za bezprzedmiotowe.
Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2001 r. Nr [...] postępowanie zostało wznowione. Jako podstawę wznowienia wskazano art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. W wyniku wznowienia wydania została w dniu 2 sierpnia 2001 r. decyzja, w której Izba Skarbowa uchyliła ostateczną własną decyzję z dnia [...] listopada 1999 r. i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji z dnia [...] lipca 1999 r. i, w oparciu m.in. o przepisy art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 26 sierpnia 1994 r. o regulacji rynku cukru i przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98 poz. 473 z późn. zm. - dalej "ustawa cukrowa"), określiła Spółce zaległość podatkową z tytułu opłaty sankcyjnej w wysokości 100 % wartości sprzedanego cukru oraz odsetki od tej zaległości.
Rozstrzygając sprawę wzięto pod uwagę, że zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie potwierdzał, iż nie miała miejsca sprzedaż eksportowa z faktury Nr [...] z dnia [...] grudnia 1996 r. - 150 ton (SAD [...]) oraz z faktury Nr [...] z dnia [...] grudnia 1996 r. - 100 ton (SAD Nr [...]). Ustalono, że cukier wyeksportowany według wymienionych dowodów JDA SAD pochodził z produkcji Cukrowni "A" S.A. w M., a nie Cukrowni "[...]" S.A. Nie stwierdzono ponadto istnienie innych dowodów JDA SAD dokumentujących eksport cukru sprzedanego przez Spółkę w oparciu o zakwestionowane faktury.