Sformułowanie zawarte w art. 28b ust. 1a "w sprawie absolutorium" wskazuje, iż bezwzględna większość ustawowego składu rady wymagana jest dla podjęcia uchwały zarówno w sprawie udzielenia, jak i nieudzielania absolutorium. Rację ma Kolegium Izby, iż intencją tego przepisu było, aby w efekcie takiego głosowania zarząd miał wiarygodne potwierdzenie lub odrzucenie finansowych efektów swojej pracy bezwzględną większością ustawowego składu rady, a tryb podjęcia takiej uchwały nie jest obojętny, skoro nieudzielenie zarządowi absolutorium jest równoznaczne ze złożeniem wniosku o jego odwołanie /art. 28b ust. 1/. Gdyby przyjąć rozumowanie strony skarżącej co do tego, iż odrzucenie wniosku komisji rewizyjnej o nieudzielenie absolutorium /faktycznie zwykłą większością głosów/ jest jednoznaczne z udzieleniem zarządowi absolutorium, od treści wniosku stawianego przez komisję rewizyjną zależałoby, czy wynik głosowania, przy braku zdecydowanego poparcia ze strony rady, będzie pozytywny, czy negatywny dla zarządu. W tej konkretnej sprawie, w sytuacji głosowania uchwały o udzielenie absolutorium, gdyby wyniki głosowania były identyczne - za udzieleniem absolutorium byłoby 27 radnych, przeciw 21, a wstrzymujących się 5 - Zarząd, zgodnie z regułą interpretacyjną zawartą w art. 28b ust. 1 zdanie 2, nie otrzymałby absolutorium. Nie wydaje się, jak to podnosi Regionalna Izba Obrachunkowa, by intencją ustawodawcy było uzależnianie rezultatu głosowania od treści stawianego wniosku. Wyraźne sformułowanie reguły interpretacyjnej zawartej w zdaniu 2 art. 28b ust. 1 /działającej tylko w jedną stronę/, przy jednoczesnym wskazaniu w ust. 1a tego artykułu, że uchwały "w sprawie absolutorium" zapadają większością bezwzględną, nie daje podstawy do przyjęcia, iż przepis art. 28b ust. 1 zdanie 2 może być interpretowany a contrario. Słuszny zatem jest pogląd Kolegium Izby, iż wynik głosowania nr 4 na sesji XLIX Rady Miejskiej w L. świadczy jedynie o tym, "że nie podjęto uchwały o nieudzieleniu absolutorium Zarządowi". Treść uchwały przedstawionej Izbie "o udzieleniu Zarządowi absolutorium" jest sprzeczna z treścią uchwały głosowanej przez radnych. Sąd podziela pogląd zawarty w skardze, iż intencją ustawodawcy przy wprowadzaniu zmian w art. 28b ustawy o samorządzie gminnym było doprowadzenie do takiej sytuacji, aby głosowanie w sprawie udzielenia absolutorium było definitywne. Wskazuje na to treść art. 28b ust. 1 zdanie 2 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 136 ust. 2 ustawy o finansach publicznych.
Jak wskazano na wstępie, przepis ust. 2 art. 136 ustawy o finansach publicznych mówi, iż organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego "podejmuje uchwałę w sprawie udzielenia absolutorium". Jednocześnie dodane zdanie 2 art. 28b ustawy o samorządzie gminnym brzmi: "odrzucenie w głosowaniu uchwały o udzieleniu absolutorium jest jednoznaczne z przyjęciem uchwały o nieudzieleniu absolutorium". Poddanie zatem pod głosowanie uchwały w sprawie udzielenia absolutorium zawsze doprowadzi do definitywnego rozstrzygnięcia głosowania. Podjęcie uchwały "za" udzieleniem absolutorium bezwzględną większością głosów nie budzi wątpliwości. Brak bezwzględnej większości "za" musi być interpretowany zgodnie z regułą interpretacyjną zawartą w art. 28b ust. 1 zdanie 2 /Jest równoznaczne z przyjęciem uchwały o nieudzieleniu absolutorium"/. Każde zatem głosowanie "w sprawie udzielenia absolutorium" /art. 136 ust. 2 ustawy o finansach publicznych/, nawet przy negatywnym wniosku komisji rewizyjnej, który, jak wyżej przytoczono, "sam w sobie" nie podlega głosowaniu, doprowadzi do definitywnego głosowania "w sprawie absolutorium" /jego udzielenia lub nie/. Co do zasady, głosowanie przeprowadza się "za" /czymś, kimś/, a nie "przeciw". Sformułowanie uchwały poddanej pod głosowanie "o nieudzielenie absolutorium" i jej odrzucenie w wyniku nieuzyskania bezwzględnej większości głosów nie powoduje automatycznego przyjęcia, iż Zarząd uzyskał absolutorium, świadczy jedynie, iż nie podjęto uchwały o nieudzieleniu absolutorium.
W tej sytuacji, uznając zarzuty skargi za nieuzasadnione, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, należało skargę oddalić i orzec jak w sentencji.