W polskim prawie brak jest przepisów pozwalających na uprzywilejowane traktowanie podmiotów w stanie upadłości w zakresie udzielania ulg w postępowaniu podatkowym czy egzekucyjnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest nieuzasadniona i podlega oddaleniu, bowiem postanowienia organów obu instancji nie naruszają przepisów obowiązującego prawa, zaś w szczególności powołanego w skardze rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 1990 r. w sprawie opłat za czynności egzekucyjne oraz sposobu prowadzenia publicznej licytacji i trybu postępowania przy przechowywaniu i egzekucji sprzedaży niektórych rodzajów ruchomości /Dz.U. nr 47 poz. 281 ze zm./.
Przepis par. 7 ust. 1 pkt 2 i mający zastosowanie w rozpatrywanej sprawie /powołany w skardze par. 7 ust. 1 pkt 1 dotyczy obciążenia kosztami zobowiązanego i nie ma zastosowania w sprawie/ pozwala organom egzekucyjnym umorzyć koszty egzekucyjne, w sytuacji gdy "za umorzeniem przemawiają szczególne okoliczności gospodarcze".
Jest to decyzja o charakterze uznaniowym, której wydanie poprzedzać jednak winno rozważenie wszystkich okoliczności mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie, a w szczególności sytuacja prawna /upadłość/ Banku, co organy wydające stosowne postanowienie uczyniły.
Sąd podziela wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia stanowisko Izby Skarbowej, iż Bank, kierując do organu egzekucyjnego wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, poza możliwością uzyskania na tej drodze zwrotu udzielonego kredytu, winien liczyć się także z ewentualnym ponoszeniem kosztów z tym związanych, przy jednoczesnym braku wymiernych efektów egzekucji. Tego rodzaju ryzyko istnieje zazwyczaj przy niedostatecznym zabezpieczeniu udzielonego kredytu, co jak wynika z przebiegu postępowania miało miejsce w niniejszej sprawie.
W polskim prawie brak jest przepisów pozwalających na uprzywilejowane traktowanie podmiotów w stanie upadłości w zakresie udzielania ulg w postępowaniu podatkowym czy egzekucyjnym.
Za "szczególną okoliczność gospodarczą" przemawiającą za umorzeniem kosztów egzekucyjnych nie można uznać także zobowiązań finansowych Banku wobec jego wierzycieli.
Mając na uwadze powyższe, na mocy art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ orzeczono jak w sentencji.