Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w R. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r.
Tezy

Poczynione przez podatnika wydatki w związku z darowizną komputera /zwiększenie pojemności dysku, włączenie komputerów do sieci modernizacja komputerowa/, zgodnie z par. 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości nienależne i prawne, zasad i stawek amortyzacji oraz trybu aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 7 poz. 34 ze zm./ powiększają wartość tych środków stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, które są zaliczane w koszty uzyskania przychodu.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Bożeny i Cezarego B. na decyzję Izby Skarbowej w R. z dnia 14 kwietnia 1998 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. - skargę oddala.

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest nieuzasadniona, gdyż zaskarżona decyzja zgodna jest z prawem.

W rozpatrywanej sprawie słusznie podnoszono, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyty w tym artykule zwrot "wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów - pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielość osiągniętego przychodu.

Wobec dyspozycji cytowanego artykułu, brak było podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodów firmy wydatków poniesionych na zakupy odzieży osobistej właściciela, gdyż nie zachodzi żaden związek przyczynowo-skutkowy między poniesieniem tych kosztów a powstaniem lub zwiększeniem przychodu.

Podzielić należy stanowisko Izby Skarbowej dotyczące wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych za zakup książek /bowiem skarżący nie wykazał, że był to zakup niezbędny i jaki przychód nie byłby możliwy bez uzyskania tego zakupu/ oraz pozostałych wydatków przeznaczonych na zakup środków ochrony osobistej /kremy, szampony, dezodoranty/, środków spożywczych i artykułów przemysłowych. Jak zauważa skarżący w skardze do sądu wydatki te zostały szczegółowo opisane przez organy podatkowe. Z materiału dowodowego i uzasadnienia decyzji wynika, iż organy podatkowe szczegółowo przeanalizowały charakter tych wydatków i analizie zawartej w uzasadnieniu nie można postawić zarzutu braku logiki oraz dowolności w ocenie materiału dowodowego.

Brak jest także podstaw, by wydatki te, jak to uczynił skarżący, uznać za wydatki poniesione na reklamę i reprezentację firmy podatnika.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 powołanej powyżej ustawy za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Z treści tego ostatniego przepisu wynika, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie /przebudowę, rozbudowę rekonstrukcję, adaptację lub modernizację/ środków trwałych, które zgodnie z odrębnymi przepisami powiększają wartość tych środków stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Otrzymane przez skarżącego w formie darowizny komputery zostały prawidłowo wykazane w ewidencji środków trwałych, zaś poczynione wydatki w kwocie 2.881,03 zł - jak wynika z faktur /zwiększenie pojemności dysku, włączenie komputerów do sieci modernizacja komputerowa/, zgodnie z par. 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości nienależne i prawne, zasad i stawek amortyzacji oraz trybu aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 7 poz. 34 ze zm./ powiększają wartość tych środków stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, które są zaliczane w koszty uzyskania przychodu.

Nie jest także trafny zarzut podatnika, dotyczący odmowy dokonania korekty zeznania podatkowego PIT-31. Jak wynika z materiału zebranego w sprawie Bożena B. pobierała wynagrodzenie z kasy Firmy "M." od czerwca do grudnia 1995 r. a Firma jako płatnik odprowadzała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wynagrodzenie to wykazane zostało w zeznaniu o wysokości wspólnych dochodów małżonków osiągniętych w 1995 r. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, toteż zasadnie wynagrodzenie małżonki nie zostało wykazane w PIT-31 jako koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej podatnika.

Brak jest także podstaw do uznania, iż stanowi ono część /podwójnie opodatkowaną dochodu męża z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w tymże PIT-31 - co zdaje się sugerować skarżący. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy wynagrodzenie to stanowiło źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym w myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 27 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. /Dz.U. nr 74 poz. 368/ orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1