Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w przedmiocie umorzenia postępowania podatkowego dot. zaniechania ustalenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Oworuszko, Sędziowie WSA Halina Chitrosz, NSA Danuta Małysz (spr.), Protokolant st. ref. Marta Ścibor, po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2004 r. sprawy ze skargi G. A. i H. A. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania podatkowego dot. zaniechania ustalenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych oddala skargę G. A.

Uzasadnienie strona 1/3

Uzasadnienie.

Jak wynika z akt sprawy, pismem z dnia [...] kwietnia 2003 roku /k-13 akt podatkowych/ G. A. zwrócił się do Pierwszego Urzędu Skarbowego "o zastosowanie art.22 § 2 Ordynacji podatkowej z uwzględnieniem trudnej sytuacji firmy i mojej ...", który to przepis mówi, jak podaje dalej podatnik, "że organ podatkowy może zaniechać w całości lub części ustalania zobowiązania podatkowego". Z pozostałej treści pisma, jak też z pisma Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] marca 2003 roku /k-9 akt podatkowych/, do którego podatnik w swym piśmie nawiązuje, można nadto wnosić, że wymieniony wniosek dotyczy zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych i że sformułowany został w związku z zakwestionowaniem przez organ podatkowy opodatkowywania na zasadach ogólnych dochodu uzyskiwanego przez podatnika z działalności gospodarczej /prowadzonej w spółce cywilnej "A"/; dochód ten winien być - według organu - opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych.

Decyzją z dnia [...] maja 2003 roku, Nr [...], Pierwszy Urząd Skarbowy umorzył postępowanie wszczęte wymienionym wyżej wnioskiem podatnika jako bezprzedmiotowe, wskazując w szczególności, że art.22 § 2 Ordynacji podatkowej nie przewiduje zaniechania ustalania zobowiązania podatkowego.

W odwołaniu wniesionym od decyzji organu I instancji G. A. zarzucił, że organ ten naruszył art.121 § 2 Ordynacji podatkowej, gdyż w dniu [...] maja 2003 roku nie udzielono mu informacji w przedmiotowej sprawie, a nadto organ w swoich pismach nie wyjaśnił od kiedy i kto zmienił rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 roku nakładające obowiązek prowadzenia księgi przychodów i rozchodów przez osoby fizyczne i spółki osób fizycznych. Podniósł też, że spółka cywilna "A" rozpoczęła działalność w 1996 roku, podatek dochodowy rozliczany był na zasadach ogólnych, deklaracje składano w wymaganych terminach i nikt z urzędników skarbowych nie poinformował strony o zmianach zasad prowadzenia działalności, zaś w wydawanych zaświadczeniach potwierdzano prawidłowość rozliczania się wspólników na zasadach ogólnych.

Rozpoznając sprawę na skutek wniesionego odwołania, decyzją z dnia [...] sierpnia 2003 roku, Nr [...], Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że postępowanie podatkowe wszczynane jest i prowadzone w celu rozstrzygnięcia sprawy podatkowej co do jej istoty. Jest to cel zasadniczy postępowania, ponieważ prowadzi on do konkretyzacji przepisów prawa podatkowego w granicach wyznaczonych przedmiotem sprawy. Nie zawsze jednak osiągnięcie tego zasadniczego celu jest możliwe, a wówczas organ podatkowy kończy postępowanie "w inny sposób", stanowiący alternatywę jej załatwienie co do istoty - art.207 § 2 Ordynacji podatkowej.

Decyzją, która nie rozstrzyga sprawy co do istoty, jest decyzji o umorzeniu postępowania. Kończy ona postępowanie w danej instancji bez merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Przyczyną umorzenia postępowania jest zaistnienie trwałej i nieusuwalnej przeszkody uniemożliwiającej dalsze prowadzenie postępowania.

Strona 1/3