Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Gdulewicz (spr.), Sędziowie WSA Halina Chitrosz, NSA Anna Kwiatek, Protokolant asyst. Anna Strzelec, po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2004 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów niezaewidencjonowanych za 2001 rok - oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...],Nr [...], wydaną na podstawie art. 233§1 pkt 1 Ordynacji podatkowej po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Urzędu Skarbowego z dnia [...] czerwca 2003r., Nr [...] w przedmiocie określenia wartości niezaewidencjonowanego przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za 2001r. w kwocie 77.754,19 zł, oraz określenia wysokości zobowiązania z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego za 2001r. w wysokości 20% przychodu niezaewidencjonowanego w łącznej kwocie 15.550,80 zł- Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzje organu I instancji.
W uzasadnieniu powyższej decyzji podano, iż po przeprowadzeniu postępowania podatkowego przez Urząd Skarbowy stwierdzono, że J. K. w latach 1997-2002 wykonywał czynności polegające na imporcie pojazdów samochodowych i ich części a następnie dokonywał sprzedaży pojazdów we własnym imieniu i na własny rachunek, przy czym w 2001r. sprzedaż dotyczyła siedmiu samochodów. Tak ustalony stan faktyczny był podstawą do oceny, iż strona prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej / Dz.U.Nr 101, poz.1178 z późn.zm. /, co z kolei uprawniało do poglądu, iż dokonane czynności podlegały opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów niezaewidencjonowanych.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji pełnomocnik J. K. zarzucał organowi I instancji rażące naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie: art. 120, 122, 124, 187§1, 191 i 210§4 Ordynacji podatkowej, a także rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 10 ust.1 pkt 8 lit.d ustawy z dnia 26 lipca 1991r. O podatku dochodowym od osób fizycznych / Dz.U.Nr 90 z 1993r., poz.416 z późn.zm. / w zw. z art. 2 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. prawo działalności gospodarczej / Dz.U.Nr 101, poz. 1178 z późn.zm. /.
W uzasadnieniu odwołania szczególnie mocno akcentowano, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżniają dwa źródła przychodów, a mianowicie działalność gospodarczą i sprzedaż rzeczy ruchomych dokonaną przed upływem pół roku od daty zakupu. Skoro zatem podatnik dokonał tej drugiej czynności, to określenie podatku, tak jak od działalności gospodarczej było wadliwe.
Dyrektor Izby Skarbowej rozpatrując odwołanie stwierdził, iż nie jest sporne, że podatnik w latach 1997-2002 sprzedał łącznie 19 samochodów z czego 7 przypada na 2001r. Czynności te zostały uznane za wykonywane w celach zarobkowych. J. K. w tym czasie nie posiadał innego źródła utrzymania, a sama sprzedaż samochodów w każdym przypadku odbywała się po cenach wyższych od cen ich zakupów. Ponadto sprzedaż ta odbywała się w krótkim odstępie czasowym od daty zakupu (nawet przed pierwszą rejestracją). I tak:
- samochód marki Reno Clio został nabyty w dniu 9 października 2000 r., przekazany do sprzedaży komisowej już w dniu 8 listopada 2000 r. a zarejestrowany dopiero w dniu 29 grudnia 2000r. Sprzedaż tego samochodu miała miejsce w dniu 12 stycznia 2001 r., co świadczy jednoznacznie o jego nabyciu w celu sprzedaży;