Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2009 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; III. przyznaje adwokatowi [...] wynagrodzenie w kwocie [...] w tym VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz zwrot wydatków w kwocie 17 zł (siedemnaście złotych), które wypłacić z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Zaskarżoną decyzją wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa Samorządowe Kolegium Odwoławcze , po rozpatrzeniu odwołania T.K. od decyzji Wójta Gminy, Nr [...], z dnia [...] w sprawie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego za 2009 rok w wysokości 286 zł, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze podnosiło, że decyzją z dnia [...] organ podatkowy pierwszej instancji ustalił T.K. łączne zobowiązanie pieniężne na rok 2009 w wysokości 286 zł, opodatkowując podatkiem rolnym, w wysokości 284,32 zł użytki rolne o pow. 3,8630 ha przeliczeniowe stanowiące podstawę wymiaru podatku (4,33 ha fizyczne) i podatkiem leśnym, w wysokości 1,84 zł, las o pow. 0,1200 ha. Organ pierwszej instancji stwierdził, że wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego dokonano na podstawie wypisu z rejestru gruntów wskazującego, że T. K. jest właścicielem gospodarstwa o pow. 4,3300ha (3,8630 ha przeliczeniowe) oraz lasu o pow. 0,1200 ha.
T. K.odwołał się od tej decyzji podnosząc że wysokość podatku ustalona została z naruszeniem prawa. Zarzucał, że zaskarżoną decyzją opodatkowane zostały działki o numerach [...] i [...] kI. III i IV położone w G. o mniejszej powierzchni niż faktyczna. Ponadto zarzucał, że płaci podatek za grunty, których nie posiada, a także za grunty zwolnione z opodatkowania.
Przekazując odwołanie wraz z aktami sprawy organ pierwszej instancji w piśmie z dnia 5 czerwca 2009 r. ustosunkowującym się do zarzutów odwołania wyjaśnił, że zaskarżona decyzja wydana została po przeprowadzeniu postępowania podatkowego zgodnego z przepisami Ordynacji podatkowej oraz ustawy o podatku rolnych i ustawy o podatku leśnym. Organ stwierdził, że zarzuty podatnika nie są poparte żadnymi dowodami. Ponadto wskazał, że ewidencja gruntów i budynków Starostwa Powiatowego w L. stanowiąca podstawę wymiaru zobowiązania podatkowego nie zawiera sprzeczności ze stanem faktycznym gruntów stanowiących własność podatnika. Wskazywał ponadto, że podatnik uiścił już podatek tytułem I i II raty łącznego zobowiązania pieniężnego ustalonego zaskarżoną decyzją.
Rozpatrując sprawę i odnosząc się do zarzutów odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze argumentowało, że stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Ewidencja ta jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach podatkowych, a zapisy wynikające z ewidencji mają rozstrzygające znaczenie jako podstawa opodatkowania, co znajduje swoje potwierdzenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok NSA z 29 grudnia 1993 r., sygn. akt III SA 747/93; wyrok WSA w warszawie z 28 marca 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 3501/05; wyrok NSA z 3 marca 2005 r., sygn. akt FSK 912/04). Organ odwoławczy podkreślał jednocześnie, że ewidencja ta jest systematycznie aktualizowana w miarę dokonywania zmian dotyczących m.in. powierzchni gruntów, ich klasyfikacji czy właścicieli.