Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (spr.),, WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Protokolant Starszy inspektor Magdalena Futyma, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 maja 2007 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty za kartę pojazdu i odmowy zwrotu opłaty I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...], II. nakazuje ściągnąć od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie kwotę [...] zł tytułem wpisu sądowego, od uiszczeniu którego skarżący został zwolniony.
I SA/Lu 709/06
Uzasadnienie
1.Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 72 § 1 pkt 1 oraz art. 75 § 2 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania W. S., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] lipca 2006 r. o odmowie:
- stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty za kartę pojazdu samochodu marki Ford Mondeo; - zwrotu opłaty w kwocie 662 zł.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w uzasadniało, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie U 6/04 orzekł o:
- niezgodności § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu / Dz. U. Nr 137, poz. 1310 / z art. 77 ust. 4 pkt 2, ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym / Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm. / oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP;
- utracie mocy obowiązującej niekonstytucyjnego unormowania z dniem 1 maja 2006 r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze na tej podstawie argumentowało, że :
- w polskim systemie prawnym nie przyjęto koncepcji nieważności normy prawnej uznanej za niezgodną z Konstytucją;
- akty i orzeczenia podjęte na podstawie normy, następnie uznanej za niekonstytucyjną, nie ulegają automatycznemu anulowaniu;
- nie można pominąć okoliczności, że niekonstytucyjna norma obowiązywała w porządku prawnym przez pewien okres czasu;
- na mocy art. 190 ust. 3 Konstytucji RP orzeczenie o niezgodności przepisu z Konstytucją RP wywiera skutki prawne najwcześniej od dnia ogłoszenia w sposób określony w art. 190 ust. 2 Konstytucji RP, a więc na przyszłość;
- orzeczenie o niezgodności przepisu z Konstytucją RP zasadniczo nie ma mocy wstecznej;
- w świetle art. 190 ust. 4 Konstytucji RP zasadą jest, że orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności przepisu z Konstytucją RP stanowi jedynie podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania;
- przepis art. 190 ust. 4 Konstytucji RP przewiduje drogę dla weryfikacji orzeczeń wydanych w przeszłości w sprawach indywidualnych, w okresie obowiązywania niekonstytucyjnego przepisu;
- nie ma generalnej zasady, która nakazywałaby zmianę wszystkich orzeczeń, wyroków, decyzji administracyjnych wydanych pod rządem obowiązywania niekonstytucyjnego przepisu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze uzasadniało, że w sprawie pobrania opłaty za kartę pojazdu nie wydawano żadnej odrębnej decyzji administracyjnej. Do pobrania opłaty za kartę pojazdu doszło w toku postępowania administracyjnego, którego przedmiotem była rejestracja pojazdu w trybie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze zwróciło uwagę, że zbliżoną sytuację rozpatrywał Trybunał Konstytucyjny w sprawie P 6/02. Orzekł w niej / wyrok z dnia 10 grudnia 2002 r. / o niekonstytucyjności przepisów dotyczących opłat za parkowanie pojazdów na drogach i o braku obowiązku zwrotu opłat pobranych na podstawie zakwestionowanych przepisów. Trybunał Konstytucyjny uzasadniał w niej, że wyrok może wywrzeć skutki jedynie na przyszłość skoro: