Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Protokolant Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 5 maja 2010r. sprawy ze skargi N. M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę
Decyzją z dnia "[...]", nr "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" i określił zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 49.000,00 zł z tytułu powołania się podatnika w dniu 19.05.2009r. na fakt zawarcia w dniu 12.01.2003r. umowy pożyczki pieniędzy w wysokości 250.000,00 zł pomiędzy E.K. (pożyczkodawcą) a N.M.K. (pożyczkobiorcą).
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w trakcie prowadzonego postępowania kontrolnego N.M.K. w dniu 19.05.2009r. powołała się na zawartą z E.K. w dniu 12.01.2003r. umowę pożyczki w wysokości 250.000,00 zł. W dniu 29.05.2009r. została przedłożona kopia umowy pożyczki zawartej w dniu 12.01.2003r. (k. 15-16 akt administracyjnych).
Po wszczęciu postępowania kontrolnego dotyczącego zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych powstałego w dniu 19.05.2009r. z tytułu powołania się podatnika na fakt dokonania czynności cywilnoprawnej, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia "[...]" określił N.M.K. zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 50.000,00 zł. Podstawą rozstrzygnięcia był art. 3 ust. 1 pkt 4, art. 4 pkt 7, art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2007r., nr 68, poz. 450 ze zm.) - zwana dalej u.p.c.c.
Od powyższej decyzji N.M.K. wniosła odwołanie zarzucając organowi:
- naruszenie art. 7 ust. 5 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 4 u.p.c.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie i nieuzasadnione uznanie, iż odwołująca w trakcie postępowania kontrolnego powołała się na fakt zawarcia umowy pożyczki z dnia 12.01.2003r.;
- naruszenia art. 120, 121 i 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r., nr 8, poz. 60 ze zm.) - zwana dalej O.p., poprzez niezastosowanie i prowadzenie postępowania w sposób powierzchowny (bez dogłębnej analizy prawnej) z pominięciem słusznego interesu podatnika.
Po rozpoznaniu odwołania od powyższej decyzji, Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia "[...]" uchylił w całości decyzję organu I instancji i określił zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 49.000,00 zł. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.c.c. podatkowi podlegają umowy pożyczki. Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą powołania się podatnika na fakt dokonania czynności cywilnoprawnej - jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku, a następnie powołuje się przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt jej dokonania (art. 3 ust. 1 pkt 4 u.p.c.c.). Z treści art. 4 pkt 7 u.p.c.c. wynika, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego - na biorącym pożyczkę lub przechowawcy. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 5 pkt 1 u.p.c.c. stawka podatku wynosi 20%, jeżeli przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego: podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, depozytu nieprawidłowego lub ustanowienia użytkowania nieprawidłowego albo ich zmiany, a należny podatek od tych czynności nie został zapłacony.