1. Pojęcie budowli - jako przedmiotu opodatkowania - należy zatem interpretować zgodnie z definicją legalną zawartą w art.1a ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 95, poz. 613 ze zm) oraz art.3 pkt 3 i 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), a nie aktami wykonawczymi, wydanymi na podstawie przepisów techniczno-budowlanych lub dotyczących innych dziedzin prawa, do których nie ma w ustawie podatkowej odesłania w tym zakresie.
2. O tym , że decyzja o likwidacji linii kolejowej sama przez się nie stanowi o zaistnieniu "względów technicznych" w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 in fine u.p.o.l. świadczy także treść cytowanego już art. 7 ust. 1a , wprowadzonego cyt. ustawą nowelizacyjną z 2006r. Przepis ten w żaden sposób nie nawiązuje do pojęcia "względów technicznych" lecz wprowadza nowe , szczególne zwolnienie podatkowe w przypadku przedmiotów opodatkowania pozostałych po likwidacji linii kolejowych lub ich odcinków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędzia WSA Renata Kantecka Protokolant Referent stażysta Ryszarda Judziak-Brzozowa po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 12 maja 2011 r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010 oddala skargę
Decyzją z dnia "[...]", nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia "[...]", nr "[...]", w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2010r. w wysokości 145.527 zł. Spółce A (dalej jako Spółka).
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że nie sposób zgodzić się z poglądem spółki, że posiadana przez nią linia kolejowa nr "[...]", obejmująca gminę "[...]", została podwójnie opodatkowana raz od wartości, a powtórnie od powierzchni gruntów.
Wprawdzie w rozporządzeniu Ministra Transportu Gospodarki Morskiej z dnia 10 września 1998r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 151, poz. 987, dalej cyt. jako rozporządzenie) w § 3 pkt 1 zawarto definicję "budowli kolejowej", jednakże w ocenie organu została ona sformułowana jedynie dla potrzeb techniki i transportu kolejowego. Natomiast przepisy prawa podatkowego, o ile już odsyłają o innych dziedzin systemu prawnego, czynią to wyraźnie.
Ustawa z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej cyt. jako u.p.o.l.) nie zawiera odesłania do przepisów prawa transportowego, w tym cyt. rozporządzenia, lecz odsyła do ustawy z dnia 7 lipca 1994r. prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm., dalej cyt. jako pr. bud.). Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych zawiera natomiast w art. 1a własne definicje np. "budynku", "budowli", "gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej". Tym samym dla celów opodatkowania podatkiem do nieruchomości grunty stanowią odrębną kategorię od budynków i budowli, stosownie do art. 2 ust. 1 u.p.o.l. W ten sposób organy podatkowe są obowiązane uwzględnić zróżnicowanie obiektów ze względu na ustawowo wyznaczony obowiązek podatkowy.
Organ nie zgodził się z poglądem wyrażonym we wskazywanym przez spółkę wyroku WSA w Szczecinie z dnia 19 lutego 2009r., sygn. akt I SA/Sz 650/08, w którym to wyroku sąd zaliczając linie kolejowe do obiektów budowlanych uznawanych za budowlę wskazał, że ustawa Prawo budowlane nie wskazuje jednak, co rozumie pod pojęciem "linii kolejowej". Pojęcia tego nie definiują też wprost przepisy rozporządzenia, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 7 ust. 2 pkt 2 pr. bud. Nie sposób jednak zgodzić się z poglądem sądu, że w takim przypadku poszukiwać znaczenia tego pojęcia należy w regulacjach prawnych dotyczących samego transportu kolejowego. Jak już bowiem wspominano ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie odsyła do przepisów o transporcie kolejowym. Zarówno rozporządzenie jak i ustawa z dnia 28 marca 2003r. o transporcie kolejowym (tj. Dz. U. z 2007r. Nr 16, poz. 94 ze zm., dalej cyt. jako u.t.k.) nie są aktami prawnymi, na podstawie których należy ustalać zakres przedmiotowy podatku od nieruchomości. Są to bowiem akty prawne, które normują zupełnie inną materię niż podatkowa.
Tym samym organ nie podzielił poglądu WSA w Szczecinie, że odrębne traktowanie budowli linii kolejowych i przynależnych do nich gruntów oznaczać będzie podwójne opodatkowanie tego samego przedmiotu. Wręcz przeciwnie, różnicowanie przedmiotu opodatkowania, wykraczające poza zakres obowiązywania ustawy podatkowej, prowadzi do wypaczonego stosowania bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego oraz nierównego traktowania podatników. Zatem wiążące są definicje i treść norm z ustawy podatkowej, a te odsyłają w zakresie definicji budynków czy budowli do ustawy - Prawo budowlane. Nie ma też niekonsekwencji w tym, że odrębnym przedmiotem opodatkowania są grunty, a innym budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przesądzające znaczenie mają tu wpisy w ewidencji gruntów i budynków (art. 1a ust 3 u.p.o.l.).