Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca), sędzia WSA Tadeusz Piskozub, Protokolant referent stażysta Jakub Gosk, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 26 lipca 2012r. sprawy ze skargi K. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę
Decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania K.R. od decyzji Burmistrza z dnia "[...]" nr "[...]" w sprawie odmowy umorzenia zaległości w łącznym zobowiązaniu podatkowym za 2010 r. w wysokości 157 zł (w tym 127 zł podatek od nieruchomości + odsetki 7 zł i 22 zł podatek rolny + odsetki 1 zł) oraz odmowy umorzenia zaległości w łącznym zobowiązaniu podatkowym za 2011 r. w wysokości 248 zł (w tym 196 zł podatek od nieruchomości+ odsetki 14 zł , 36 zł podatek rolny + odsetki 2 zł), uchyliło decyzję Burmistrza w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
Podaniem z dnia 10 czerwca 2011r. K.R. zwróciła się z prośbą o umorzenie zaległości w łącznym zobowiązaniu podatkowym za okres 2010 - 2011 roku. Decyzją z dnia 01 sierpnia 2011 r. nr "[...]" organ I instancji odmówił wnioskodawczyni umorzenia należności. W wyniku rozpoznania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze odwołania strony od tej decyzji została ona uchylona, a sprawę przekazano do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy i przeprowadzeniu postępowania dowodowego organ I instancji uznał, że w przypadku wnioskodawczyni nie wystąpiły okoliczności, które spełniałyby przesłankę ważnego interesu podatnika. Wskazując na treść art. 67a § 1. pkt. 3 Ordynacji podatkowej, organ zdefiniował pojęcie "ważnego interesu" oraz pojęcie "interesu publicznego". Uznał, że argumenty przedstawione przez stronę, a także okoliczności sprawy wskazywały, że w sprawie nie wystąpiły przesłanki do umorzenia zaległości podatkowych.
Organ I instancji wziął pod uwagę oświadczenie zawarte we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. odnośnie trudnej sytuacji finansowej spowodowanej stałym zalewaniem zamieszkiwanej posesji. Ustalił wysokość uzyskiwanych przez rodzinę dochodów: z tytułu renty w kwocie 710,84 zł, alimentów 880 zł, zasiłku rodzinnego 91 zł. Ponadto ustalił wysokość ponoszonych wydatków. Wskazał, że miesięcznie K. R. ponosi koszty na leczenie domowników - 450 zł miesięcznie, wyjazdy do lekarza - 100 zł, kształcenie syna Andrzeja - 350 zł. Nadto ustalił, że poniosła jednorazowe koszty w grudniu 2011 r. na zakup okularów dla syna - ok. 700 zł, ponadto w styczniu na zakup okularów dla siebie w kwocie ok. 800 zł. Organ stwierdził, że w okresie od roku 2006 do roku 2010 wobec podatniczki nie zastosowano ulg w spłacie zobowiązań podatkowych w postaci umorzenia zaległości. Według organu I instancji wyjaśniony został stan faktyczny sprawy, przeanalizowano sytuację wnioskodawczyni, wzięto pod uwagę jej wiek, stan zdrowia, strukturę rodziny, dochody i wydatki. Z ustalonych okoliczności organ wywiódł, iż w sprawie nie zaistniały przesłanki do zastosowania instytucji umorzenia zaległości podatkowych. Podkreślił, że umorzenie nie może być traktowane przez podatnika jako forma pomocy, gdyż instytucjami zajmującymi się pomocą o charakterze materialnym są np. ośrodki pomocy społecznej. Nadto zaznaczył, iż strona wiedziała o przyszłych zobowiązaniach wynikających z posiadania nieruchomości i gruntów, albowiem nabyła przedmiotową nieruchomość na podstawie wyroku Sądu Okręgowego (sygn. akt "[...]") z dnia 27 kwietnia 2010 r. (prawomocny 06.08.2010 r.). Sprawa zaś toczyła się na wniosek K.R., która dążyła do odwołania umowy darowizny z dnia 25 stycznia 2006 r.