Utrzymując w mocy kolejną decyzję organu I instancji, odmawiającą stronie umorzenia wymienionej wyżej zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę kwocie 1.840.957zł, Dyrektor Izby Skarbowej w uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia powołał przepis art. 67b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), stosownie do którego organ podatkowy na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, określonych w art. 67a Ordynacji podatkowej. Dyrektor Izby wskazał również na treść art. 67 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Wyjaśniając przesłanki udzielenia ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, podniósł, że pojęcia "ważny interes podatnika" i "interes publiczny" są pojęciami nieostrymi, niezdefiniowanymi przez ustawodawcę, wobec czego podlegają interpretacji w konkretnej sytuacji faktycznej. Jak podał, pod terminem "ważnego interesu podatnika" kryją się wypadki, na które podatnik nie mógł mieć wpływu i które są niezależne od sposobu jego postępowania. Natomiast przez "interes publiczny" rozumieć należy dyrektywę postępowania, nakazującą mieć na uwadze respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, takich jak: sprawiedliwość, bezpieczeństwo, zaufanie do organów władzy. Interes publiczny to nie tylko potrzeba zapewnienia maksymalnych dochodów w budżecie państwa, ale także ograniczenie jego ewentualnych wydatków, np. poprzez wspieranie finansowe przedsiębiorstw, wskutek znacznego obniżenia ich zdolności płatniczej, spowodowanej upadkiem gospodarczym, bądź upadkiem prowadzonego przedsiębiorstwa.
Organ odwoławczy podkreślił, iż decyzje w zakresie ulg podatkowych wydawane są w oparciu o instytucję uznania administracyjnego, która to nakłada na organ obowiązek wyważenia w sprawie, czy sytuacja finansowo-ekonomiczna Spółki lub charakter prowadzonej działalności gospodarczej, stwarza podstawę do zastosowania ulgi. Jak wskazał, działanie to nie oznacza jednak dowolności rozstrzygnięcia organu. Jest on bowiem związany przepisami prawa materialnego oraz proceduralnego (art. 122, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 1 Ordynacji podatkowej).
Przechodząc do oceny wydanej przez organ I instancji decyzji, Dyrektor Izby Skarbowej podniósł, iż z materiału dowodowego sprawy wynika, że skarżąca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wytwarzania produktów przemiału zbóż od maja 1997 r. Ostatnią deklarację VAT - 7 Spółka złożyła za wrzesień 2005 r. W latach 2004 - 2006 nie wykazywała obrotów ze sprzedaży, a jedynie kwoty do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe oraz niewielkie nabycia towarów i usług. Spółka nie złożyła sprawozdania finansowego za 2004 i 2005 r.. W ostatniej złożonej deklaracji CIT - 2 za 2005 r., wykazała stratę w wysokości 44.936,90 zł, przy zerowym przychodzie i kosztach uzyskania przychodów w kwocie 44.936,90 zł. W deklaracji PIT - 4 za listopad 2006 r. Spółka wykazała zatrudnienie jednego pracownika, sumę wypłat w kwocie 1.400 zł oraz należną z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 94 zł. Organ odwoławczy powołał się również na dane z Rejestru Handlowego Spółki, z których wynikało, iż Jej kapitał zakładowy wynosi 1.560.000 zł.