Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło, Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 20 grudnia 2017r. sprawy ze skargi M. R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym oraz wysokości opłaty paliwowej I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 8200 zł ( osiem tysięcy dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia "[...]", określającą M.R. zobowiązania podatkowe w podatku akcyzowym oraz opłatę paliwową za kwiecień, lipiec - wrzesień 2012 r., lipiec - wrzesień 2013 r. oraz styczeń, lipiec, listopad i grudzień 2014 r.
Z przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stanu faktycznego sprawy wynika, że M.R. prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni 111 ha w 2012 r. do 127 ha w 2014 r., w ramach którego dokonywał zakupu paliw silnikowych. W przedłożonych w Urzędzie Gminy i Miasta wnioskach o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej wskazał m.in. faktury VAT wystawione przez Spółkę A, Spółkę B i Firmę C. Z ustaleń postępowania wynikało, że paliwo udokumentowane tymi fakturami stanowiło paliwo niewiadomego pochodzenia, od którego nie została zapłacona akcyza na wcześniejszym etapie obrotu. W związku ze stwierdzeniem, że podatnik nabył, posiadał i zużył olej napędowy niewiadomego pochodzenia w łącznej ilości 36.500 l, od którego nie został zapłacony podatek akcyzowy, organ I instancji określił zobowiązania w podatku akcyzowym oraz opłatę paliwową za wymienione wyżej okresy.
Utrzymując to rozstrzygnięcie w mocy, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej powołał treść przepisów art. 4, art. 5 i art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 2 pkt 4 i ust. 6, art. 10 ust. 1 i ust. 10, art. 12, art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 1 i ust. 2, art. 88 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108 poz. 626 ze zm.), zwanej dalej jako: "u.p.a." Wskazał, że w świetle ustaleń postępowania, podatnik otrzymał kontakty do tych podmiotów od innych rolników. Współpracę z firmą C podatnik nawiązał poprzez osobisty kontakt z K. S., który w okresie żniw w 2014 r., dostarczając paliwo do innych rolników w okolicy, odwiedził gospodarstwo strony i złożył ofertę handlową. Z uwagi na atrakcyjną cenę i dowóz oleju napędowego na adres gospodarstwa podatnik zgodził się na współpracę. Nie zawierał umów pisemnych. Po telefonicznym uzgodnieniu terminu dostawy oraz ceny olej napędowy dostarczano cysterną do gospodarstwa. Po dostarczeniu paliwa przez firmę C, strona dokonywała zapłaty za towar gotówką do rąk K. S. i w ciągu miesiąca otrzymywała fakturę. Natomiast zapłata wobec Spółek A i B następowała gotówką do rąk kierowcy, który nie kwitował zapłaty. Faktury dokumentujące nabycie oleju napędowego od tych podmiotów strona otrzymywała pocztą.
W odniesieniu do Spółki A organ stwierdził ponadto, że decyzją z dnia "[...]" Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmówił jej udzielenia koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Przesłuchany w charakterze świadka w dniu 17 kwietnia 2013 r. J.K. zeznał, że był właścicielem udziałów Spółki A w latach 2008 - 2012. Po zakupie udziałów został prezesem zarządu Spółki. Nie zatrudniał pracowników. Spółka miała siedzibę w O. przy ul. "[...]", gdzie wynajmowała pomieszczenia do celów biurowych. Nie dysponowała pomieszczeniami typu magazyny, czy też środkami transportu. Wszelkie rozliczenia dokonywane były gotówką. J.K. nie pamiętał źródeł pochodzenia towarów podlegających dalszej odsprzedaży ani też nabywców towarów. Podał, że transport towarów dokonywano taborem właścicieli firm, od których Spółka kupowała towary. Nie potrafił wskazać, kto prowadził ewidencje księgowe Spółki i sporządzał deklaracje podatkowe, w związku z czym niemożliwe było pozyskanie dokumentacji księgowej Spółki. Ponadto z zeznań D.S., prezesa zarządu Spółki A od 27 listopada 2012 r., wynikało, że sprzedaży udziałów dokonał w okresie krótszym niż 20 dni od ich zakupu. Świadek nie miał wiedzy na temat działalności Spółki, jak też kto prowadził ewidencje księgowe Spółki, ani też kto podpisywał i składał deklaracje podatkowe. Podał, że otrzymane przy zakupie dokumenty organizacyjne Spółki, jak również dokumenty związane z jej działalnością w latach wcześniejszych przekazał nowemu prezesowi zarządu Spółki - M.C. Zgodnie z protokołem sprzedaży udziałów i protokołem z Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z 7 grudnia 2012 r. jedynym właścicielem Spółki i Prezesem Zarządu został M.C. W toku przesłuchania w dniu 29 maja 2014 r. w charakterze świadka w Zakładzie Karnym M.C. zeznał, iż nie posiada wiedzy na temat Spółki i że nigdy nie miał udziałów w jakiejkolwiek firmie oraz nie podpisywał dokumentów i upoważnień.