Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Renata Kantecka po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 marca 2020 r. w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie obciążenia kosztami postepowania egzekucyjnego I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz M. K. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postepowania sądowego.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej DIAS) postanowieniem z "[...]" października 2019r., po rozpatrzeniu zażalenia M K, na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" 2019 r., znak: "[...]", w przedmiocie obciążenia M K kosztami postępowania egzekucyjnego w kwocie "[...]" zł, utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
Z przedstawionych do kontroli Sądu akt administracyjnych sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej NUS) prowadził postępowanie egzekucyjne z majątku zobowiązanego - M K (dalej zobowiązany, skarżący), na podstawie własnego tytułu wykonawczego z dnia "[...]" maja 2019 r., nr:"[...]", którego podstawę stanowiło złożone przez podatnika zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu, PIT - 38 za 2018 r. Odpis tytułu wykonawczego z dnia "[...]" maja 2019 r. doręczono zobowiązanemu w dniu "[...]" maja 2019 r. wraz z zawiadomieniami z dnia "[...]" maja 2019 r. o zastosowaniu środków egzekucyjnych. Egzekucja została skierowana do rachunków bankowych zobowiązanego prowadzonych przez: G S.A., P S.A., B S.A., N S.A., E S.A., I S.A. i S S.A. Dodatkowo NUS podjął próbę zajęcia wynagrodzenia za pracę zobowiązanego, która okazała się nieskuteczna.
Pismem z dnia "[...]" czerwca 2019 r., zobowiązany, zwrócił się do NUS z wnioskiem o określenie wysokości kosztów egzekucyjnych. Zawiadomieniem z dnia "[...]" lipca 2019 r., działając na podstawie przepisów art. 64c § 6a pkt 1 lit a u.p.e.a., organ egzekucyjny poinformował zobowiązanego o wysokości kosztów egzekucyjnych, powstałych w toku postępowania egzekucyjnego. Pismem z dnia "[...]" sierpnia 2019 r. zobowiązany złożył wniosek o wydanie postanowienia w sprawie wysokości kosztów egzekucyjnych. Postanowieniem z dnia "[...]" sierpnia 2019 r., znak: NUS określił koszty egzekucyjne obciążające zobowiązanego na łączną kwotę "[...]"zł. Postanowienie zostało doręczone w dniu "[...]" sierpnia 2019 r.
Pismem z dnia "[...]" sierpnia 2019 r. zobowiązany, wniósł zażalenie od powyższego rozstrzygnięcia. Zobowiązany wskazał, iż adekwatna (jego zdaniem) do nakładu pracy organu, kwota kosztów egzekucyjnych w tej sprawie, nie powinna przekraczać "[...]" zł. Zdaniem zobowiązanego organowi należny był również zwrot wydatków egzekucyjnych w wysokości "[...]"zł. Zobowiązany podnosił, że zaskarżone postanowienie narusza przepisy art. 2, art. 8 ust. 1 i 2, art. 64 ust. 1, art. 84 i art. 190 ust. 1 Konstytucji RP, w związku z art. 64 § 1 pkt 4 u.p.e.a., art. 64 § 6 i 10 u.p.e.a., poprzez obciążenie zobowiązanego kosztami opłaty manipulacyjnej w wysokości "[...]" zł i opłaty za zajęcia w wysokości "[...]" zł. Zobowiązany wskazał, że przepisy art. 64 § 1 pkt 4 u.p.e.a. i art. 64 § 6 u.p.e.a. zostały, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 2016r., sygn. akt SK 31/14 (Dz. U. z 2016 r., poz. 1244), uznane za niezgodne z wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej zasadą zakazu nadmiernej ingerencji, w związku z art. 64 ust. 1 i art. 84 Konstytucji. W ocenie Pełnomocnika, NUS powołał (i zastosował) w zaskarżonym postanowieniu przepisy, które są niekonstytucyjne. Zdaniem zobowiązanego, organ pierwszej instancji pominął całkowicie wyrok Trybunału Konstytucyjnego pomimo, iż wspomniany wyżej wyrok wszedł w życie z momentem jego ogłoszenia (art. 190 ust. 3 Konstytucji RP). W ocenie Strony, nakład pracy organu pierwszej instancji nie jest w żaden sposób adekwatny do kwoty pobranych kosztów egzekucyjnych. Czynności organu, w jego ocenie, to czynności rutynowe, wspierane przez narzędzia informatyczne. Dokonane czynności nie były pracochłonne i nie wymagały szczególnego zaangażowania. Na potwierdzenie swojego stanowiska zobowiązany powołał orzeczenia sądów administracyjnych, tj. wyrok z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt. I SA/Ol 286/17, i wyrok z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt. I SA/Gl 1572/16. Końcowo zobowiązany podniósł, że w jego ocenie, postępowanie organu już na etapie wszczęcia postępowania egzekucyjnego nie było prawidłowe, bowiem fakt wezwania podatnika do Urzędu Skarbowego pod pozorem załatwienia sprawy ulgi, by wręczyć mu upomnienie, nie buduje zaufania do organów państwa.